Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De wereld die Sigur Rós met zijn muziek schetst kent geen zomers. Sigur Rós handelt in winterse schemernachten beschenen door een dapper Noorderlicht. Dat de airco lekker blies in onze Poptempel maakte het genieten dan ook een stuk aangenamer, al verraadden de schaars geklede dames de realiteit met een sensuele knipoog. Buiten brandde de zon immers gretig op onze blanke bolletjes en de terrasjes duwden hun Lounge Café deel drie er nog maar eens in.
Sigur Rós’ (voormalige) strijkersectie, een viertal Ijslandse elfjes, besloten zich onlangs te storten op een carrière als Amina en vanzelfsprekend mochten ze dan ook met hun grote broers op stap. Het maakte niet bijzonder veel indruk. Teveel gepingel om het gepingel en ook de uptempo Plaid-achtige clicktrack kon slechts op een vertederende glimlach hier en daar rekenen. De gaap was niet ver weg.
Die open mond bleef, maar werd symbolisch voor absolute verbazing. Verbazing over de ijle zang van voorman Jónsi, die soms door merg en been sneed, verbaasd over de immense kracht en overgave waarmee drummer Orri zijn drumstel mishandelt: Bam! Bam! Bam! Verbaasd over de weg van finesse naar destructie die bezaaid ligt met schitterende details. Sigur Rós is live tien maal zo intens als op plaat. De contrasten die de lieflijke melodietjes met de oorverdovende climaxen vormen zijn simpelweg niet te beschrijven. Zowel nummers van Agætis Byrjun als ( ) kwamen voorbij met als hoogtepunten de exploderende drums tijdens ‘Ný Batterí’ en de enorme, immense, grandioze ontlading aan het einde van ‘Popplagið’. Dat overigens niet geheel onterecht deed denken aan de oorverdovende gitaarmuren die My Bloody Valentine en Slowdive live opwierpen.
Van het nieuwe album Takk…, dat in september verschijnt, viel op dat de nummers meer rond de piano opgebouwd zijn en bijna een liedjesstructuur hebben. De directe meeslependheid is weg of moet zich nog openbaren. Publieksfavorieten ‘Svefn-g-Englar’ (met het duikbootgeluidseffect) en ‘Vidrar Vel til Loftárása’ (met een allesverslindende euforische mars richting extase) bewijzen de absolute klassiekers te zijn en terwijl de sceptici nog lang doorzeuren over pseudo-Pink Floyd-geneuzel probeer ik mijn kaken weer langzaam op elkaar te krijgen op een dag dat zweetdruppels ijspegels werden en we wederom overtuigd zijn van Sigur Rós’ grootsheid.
http://www.kindamuzik.net/live/sigur-ros/sigur-r-s/10088/
Meer Sigur Rós op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sigur-ros
Deel dit artikel: