Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nadat Europese optredens van de Australische band Silverchair vorig jaar werden afgelast in verband met de gezondheidsproblemen van zanger Daniel Johns, was het gisteren dan eindelijk zo ver. Silverchair was terug. En wat een terugkomst!
Toen de band in 1995 hun eerste album, Frogstomp, uitbracht, werden ze door hele hordes muziekcritici beschouwd als de zoveelste Nirvana-wannabe’s. De bandleden waren destijds zeer jong (16 en 17 jaar) en dat was de reden dat er gelukkig veel mensen waren die ze nog een kans wilden geven uit te groeien tot meer. Hun tweede CD, Freakshow, dat twee jaar na hun debuutalbum werd uitgebracht, was inderdaad kwalitatief beter dan Frogstomp, maar nog steeds werd Silverchair gezien als het zoveelste grungebandje.
Bij de release van album nummer drie in 1999, Neon Ballroom, werd duidelijk dat deze jonge heren meer in hun mars hadden. Op dit album werd aanzienlijk gebruik gemaakt van elektronica en tegelijkertijd waren er nog genoeg rock-elementen aanwezig om de fans van het eerste uur blij te houden.
Vorig jaar kwam het meest recente album van Silverchair uit, Diorama. Weer bleken de Australiers muzikaal geëvolueerd te zijn. Diorama bevat nummers die een stuk bombastischer en gevarieerder zijn dan het eerdere werk.
In Paradiso bleek deze week dat Silverchair ook in hun live-optredens zijn gegroeid. Sterk gegroeid, zelfs. Naast de drie originele bandleden stonden er twee keyboards op het podium. Afgezien van twee nummers die Johns zonder zijn twee collega’s, maar wel onder begeleiding van 1 toetsenist speelde, werden beide keyboards gedurende het hele concert gebruikt.
Tijdens het eerste gedeelte van het concert werden voornamelijk nummers van Diorama gespeeld. Met name de nummers ‘Across the Night’ en ‘The Greatest View’ werden prachtig neergezet. Duidelijk werd ook meteen dat Johns tegenwoordig meer aandacht aan zijn vocalen besteedt dan in het verleden. Op het ene moment klonk de zanger als een engeltje en op het volgende moment brulde en krijste hij alle demonen bij elkaar.
Het concert van Silverchair kende twee hoogtepunten. ‘Israel’s Son’, het nummer dat in het verleden steevast gebruikt werd om concerten op een spectaculaire, maar soms wat langdradige manier te beëindigen, werd nu halverwege de avond gespeeld. Duidelijk was wel dat dit een publiekslieveling blijft.
Het nummer ‘Door’, van Freakshow, is een lekker ruig rocknummer. Maar, Johns en consorten hadden deze avond meer in petto. Het nummer begon zoals we het kennen, maar eindigde in een uitgebreide funky jamsessie doorspekt met bluesachtige intermezzo’s. Een waar staaltje vakmanschap!
We kunnen alleen maar concluderen dat Silverchair sinds hun debuut in 1995 gegroeid is naar een breder georiënteerde, volwassen rockband.
http://www.kindamuzik.net/live/silverchair/silverchair/3332/
Meer Silverchair op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/silverchair
Deel dit artikel: