Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sinéad O'Connor is terug van weggeweest en vanavond presenteert ze in Paradiso haar fonkelnieuwe album, How about I Be Me (and You Be You).
De Ierse kwam de laatste jaren vooral negatief in het nieuws. Een bipolaire stoornis, twee zelfmoordpogingen en een huwelijk dat vlak nadat het werd gesloten al strandde. Op foto's zag ze er bijna onherkenbaar uit: opgezwollen als een michelinmannetje en duidelijk de weg kwijt. Maar O'Connor heeft zichzelf onmiskenbaar hervonden. Haar hoofd is weer kaalgeschoren, er zijn flink wat kilo's af en ze staat gewapend met enthousiasme, vuur én humor op het podium. Nadat ze haar bandleden heeft voorgesteld, introduceert ze zichzelf: "And I'm E.T."
Haar in 1985 overleden moeder - met wie ze een moeizame relatie had - zou vandaag jarig zijn geweest, vertelt O'Connor. "The fucker died in a car accident", smaalt ze, maar vervolgens draagt ze wel twee liedjes aan haar op: 'I Am Stretched on Your Grave' en de wereldhit 'Nothing Compares 2 U'. Het laatste nummer sluit ze droog af met de opmerking: "Nothing compares to cucumbers either."
Het nieuwe album - haar beste sinds tijden - is onlosmakelijk met haar leven verbonden. Er staan een paar sterke songs op, die O'Connor met verve zingt. Het hoopvolle 'The Wolf Is Getting Married' lijkt symbool te staan voor de moeilijke periode die ze doormaakte. "No safety, is what I mean / No solid foundation to keep me", zingt ze in het eerste couplet. Daarna volgt het krachtige en hoopvolle refrein, waarin ze alle zwaarte van de afgelopen jaren achter zich laat en als een feniks uit zijn as lijkt te herrijzen.
Het junkierelaas 'Reason with Me' klinkt intens en doorleefd, maar ook John Grants 'The Queen of Denmark' zet ze knap naar haar hand. O'Connors versie klinkt veel rauwer en onstuimiger. De tekst lijkt recht uit haar hart te komen en het is moeilijk te geloven dat het geen eigen compositie is. Haar stem klinkt fenomenaal: soms fluistert ze schor en dan weer haalt ze op de voor haar zo typerende manier flink uit. Kippenvel krijg je ervan.
Ze zingt maar liefst drie nummers als toegift en besluit met een a capella uitgevoerd slaapliedje dat ze van Ierse monniken leerde. In de zaal is het muisstil. Sinéad is terug van weggeweest, zoveel is duidelijk. En als ze dit soort sterke albums blijft maken en zulke intens mooie en pure concerten blijft geven, moet ze vooral nog even blijven.
Foto uit het KindaMuzik archief, door Peter Hageman
http://www.kindamuzik.net/live/sin-ad-o-connor/sin-ad-o-connor-2165/22800/
Meer Sinéad O'Connor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sin-ad-o-connor
Deel dit artikel: