Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De dag voorafgaand aan Crossing Border gaf de rebelse Sinéad O´Connor een uniek optreden, samen met het vermaarde reggaeduo Sly Dunbar en bassist Robbie Shakespeare, in Theater aan het Spui.
Hoewel de Ierse zangeres nog steeds niet over een weelderige haardos beschikt en bijna continu schuchter naar de vloer tuurde, lijkt de 38-jarige Sinéad herboren. Je zou niet zeggen dat de onschuldige vrouw ooit een foto van de paus in een Amerikaanse tv-uitzending verscheurde, dat ze ooit haar steun aan de IRA betuigde of dat het probleemmeisje jankend in de videoclip van de Prince-cover ´Nothing Compares 2 U´ verscheen. Het concert stond volledig in het teken van de verrassende comebackplaat, Throw Down Your Arms, waarop ze een aantal reggaecovers brengt. Hoewel het ruim 45 minuten duurde voordat de wereldberoemde hoofdact op het grote podium van Stage 1 verscheen, zweepten Sly en Robbie het publiek flink op. De revolutionaire ritmetrein van het doorgewinterde en vakbekwame tweetal had makkelijk de hele avond kunnen vullen. Sly Dunbar is de stille kracht. De gezette en grijze baardmans Robbie Shakespeare huppelde over het podium en probeerde de overvolle zaal mee te laten zingen. Dat lukte slechts gedeeltelijk. Onduidelijk is of de fluitpartijen uit het publiek waren bedoeld als compliment voor de vrolijke reggaedeunen, of dat de ontlokte reacties een smeekbede waren om Sinéad, die de hele tijd achter de geluidstafel stond toe te kijken. Toch was de perfecte rootsreggae van Sly & Robbie, die werden bijgestaan door een blaassectie en genoeg andere muzikanten, een spannend begin van een ruim twee uur durende show.
De komst van Sinéad werd – net als op de plaat – afgetrapt met de fraai gezongen Burning Spear-ballad ´Jah Nuh Dead´, waarna het reggaegeweld van de band weer losbarstte. Twee mooie achtergrondzangeressen die zich in rap tempo bij de groep hadden gevoegd ondersteunden de zangeres. Sinéad bleek een pietje precies: alles moest goed gaan. Regelmatig liep ze naar de geluidstechnicus, fluisterde ze met de bandleden en klaagde ze over de ontvangst van het microfoontje in haar oor. Weinig werd aan het lot overgelaten. De reggaecovers werden bijna ononderbroken afgevuurd, waardoor op een gegeven moment de eentonigheid in het lange optreden sloop. Gelukkig zorgde Lee Perry´s prachtig ´Curly Locks´ voor een aangenaam rustpunt. Het is jammer dat de meeste nummers weinig ruimte lieten voor het imponerende stembereik van de tot rastafari bekeerde zangeres. Pas toen de feestelijke maar zeker ook religieuze songs aan snelheid verloren, kreeg men de karakteristieke, vocale uitbarstingen te horen. Hoewel de meeste ogen op Sinéad waren gericht, traden vooral reggaegoden Sly & Robbie op de voorgrond. De broeierige rootsreggae van de twee oudgedienden was flink op de dreef. Toch is het jammer dat in de ruime speelduur van het concert geen plek was voor het solowerk van Sinéad.
http://www.kindamuzik.net/live/sin-ad-o-connor/sin-ad-o-connor/11241/
Meer Sinéad O'Connor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sin-ad-o-connor
Deel dit artikel: