Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen zijn rock-noirband Madrugada nog bestond, waren de soloplaten van Sivert Høyem niet meer dan een uitlaatklep voor zijn singer-songwriteraspiraties. In 2007 overlijdt gitarist Robert Burås en de band stopt ermee. Twee jaar later verschijnt Moon Landing, waarop Høyem al iets meer in de richting van zijn oude bandgeluid verschuift. Op het recent verschenen Long Slow Distance trekt hij die lijn verder door.
Het is met afstand zijn beste soloplaat. Met zijn licht doorrookte walrusstem trekt hij fel van leer in stevige rocksongs. Tevens keert de dreiging terug, in zwaar aangezette en duistere popnummers. In een uitverkocht Vera speelt hij vanzelfsprekend veel materiaal van dit album. Waarmee, gecombineerd met de gevarieerde keuze voor andere intense stukken, de magie van Madrugada aardig dicht in de buurt komt.
Met op de achtergrond een klassiek opgehangen gordijn en paars licht is meteen helder welke kant het opgaat: die van een donkere nachtclubsfeer. Siver Høyem pakt niet meteen uit met een uptemponummer, maar maakt met het akoestische 'Blown Away' wel subtiel duidelijk dat je hier te maken hebt met een van de mooiste baritons uit de indiepop van vandaag. Het licht galmende, kraakhelder afgestelde geluid geeft hem de ruimte om ook te excelleren in andere sobere uitvoeringen, zoals Madrugada's 'Majesty'.
Toch beseft hij dat zijn roem niet alleen akoestisch te behalen valt, want daarin schuilt een overdaad aan pathetiek en gezwijmel. Variatie is wederom het toverwoord bij de Noor. Zijn band lijkt eveneens de juiste formule gevonden te hebben. Waar ze bij voorgaande optredens soms verzandden in te veel muzikale opsmuk, onderkennen ze nu de kunst van het weglaten. Met als exemplarisch voorbeeld de gitaarspelende Noorman Cato Salsa. Die zich niet overdadig verliest in oeverloos gepiel, maar als aanjager voor de andere gitaristen een belangrijke rol vervult, zoals in het hecht gespeelde prijsnummer van de laatste plaat, 'Animal Child'.
Gekleed als een verdwaalde schrijver houdt Høyem de aandacht op dwingende wijze vast, maar hij verliest iets van zijn charisma door na elke donkere kwaliteitssong het publiek beleefd te bedanken. Het is slechts een kleine voetnoot bij het concert, waarin de schitterende lichtshow de duistere sfeer van de muziek versterkt. Sivert Høyem zal wel nooit helemaal verlost raken van zijn Madrugadajuk, maar bewijst met dit zinderende optreden dat dit steeds minder zwaar op zijn schouders rust.
http://www.kindamuzik.net/live/sivert-h-yem/sivert-h-yem-2788/22289/
Meer Sivert Høyem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sivert-h-yem
Deel dit artikel: