Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na het tragische overlijden van gitarist Robert Burås in 2007, ging de Noorse rock-noirband Madrugada uit elkaar. Een paar maanden later trof het noodlot zanger Sivert Höyem opnieuw met het overlijden van zijn vader. Daarna bleef het maandenlang stil. Hij bracht zijn tijd voornamelijk drinkend door. Totdat de drang om muziek te willen maken terugkwam, wat resulteerde in zijn derde soloalbum: Moon Landing.
Daarop vult hij de blues-, singer-songwriter- en countryklanken van de twee voorgaande soloplaten aan met gloedvol, aan Madrugada herinnerend werk. Optreden doet de charismatische zanger met het eikenhouten stemgeluid eveneens weer. In Vera toont Höyem aan dat het inmiddels menens is met zijn noodgedwongen solocarrière. En het belangrijkste: dat die kan uitgroeien tot iets moois.
Op het podium omringt hij zich met een stel kleurrijke muzikanten. Gitarist Cato Salsa lijkt, in volledig Dickenskostuum, op de verkeerde bühne terechtgekomen. Met krachtige gitaarsolo's maakt hij aan dat vermoeden snel een eind. Basplukker Kalle Gustafsson, met fraaie pornosnor, is aanwezig met opvallend onopvallende fundamenten. Christer Knutsen is uitgedost als figurant in een westernfilm; hij dicht op toetsen en gitaar de gaten. Børge Fjordheim daarentegen, oogt en drumt degelijk.
Met een iets te hard afgesteld geluid en spel zonder nuances proberen Höyem en zijn gevolg het publiek tijdens de eerste nummers te overrompelen. De strategie faalt, want de songkeuze is te degelijk om het publiek echt bij de lurven te pakken. Ze nemen gas terug, en richten zich behoorlijk lang op rustige, bijna kabbelende songs. Inclusief een akoestische uitvoering van Madrugada's 'Majesty'. Muziek waarbij de vele verliefde stelletjes in de zaal - wat dat betreft weinig verandering met een Madrugadaoptreden - heerlijk zwijmelen.
Omslagpunt is de dwingende baslijn van uptempo Madrugadasong 'The Hour of the Wolf'. Het kondigt een opwindend en indrukwekkend laatste deel aan. De lichtshow is uitermate sfeervol, met volledig gebruik van rood, blauw en groen licht. Donker, spookachtig en met Höyems stem gedrenkt in ijzige echo is de schitterende uitvoering van het met Arabische en psychedelische randen opgesierde prijsnummer van Moon Landing: 'Shadows/High Meseta'.
Het absolute hoogtepunt is het nieuwe nummer 'Long Distance Calling': een broeiende en inktzwarte cocktail van postrock en shoegaze, waarin Höyem zijn donkerste bariton opzet. Wellicht is dit geweldige nummer een voorbode van de muzikale richting die hij in de toekomst gaat inslaan. Waarbij hij het ongedwongene van zijn soloplaten inruilt voor donkere effectiviteit; er staat ons nog veel indrukwekkende muziek te wachten.
Foto door Vera huisfotograaf Anna Hiep.
http://www.kindamuzik.net/live/sivert-h-yem/sivert-h-yem/20773/
Meer Sivert Höyem op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sivert-h-yem
Deel dit artikel: