Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Wie weet zien we jullie binnen enkele jaren terug als headliner van Rock Werchter", aldus zanger James Walsh van het Britse Starsailor aan het slot van hun concert op de Lokerse Feesten. Of het ooit zo’n vaart zal lopen, durven we te betwijfelen, maar dat Starsailor effectief een topper is en in Lokeren terecht als één van de trekpleisters beschouwd werd, is een uitgemaakte zaak.
In Engeland mag dan vaak wat minachtend gedaan worden over boegbeelden als Chris Martin, Fran Healy en Guy Garvey, één voor één bewezen ze reeds – en nog steeds – over een gouden pen te beschikken en schudden ze de beklemmende songs met sprekend gemak uit hun mouw. Ook James Walsh behoort tot die categorie, getuige begeesterende platen als Love Is Here en Silence Is Easy. Afgelopen voorjaar trok het gezelschap uit Manchester naar Los Angeles, waar ze met producer Robert Schnapf (zie onder andere Foo Fighters en Guided By Voices) de opnames van hun derde plaat afrondden. In Lokeren kregen we, in de gedaante van een handvol songs, alvast een voorproefje te horen, al was de doorsnee bezoeker natuurlijk gekomen voor die ene – door Jacques Lu Cont aka Thin White Duke bewerkte – monsterhit die eerder dit jaar zomaar uit de lucht kwam vallen, ‘Four to the Floor’.
Starsailor afrekenen op basis van dat ene – en niet eens hun beste – nummer zou een oneer zijn voor de rest van het excellente oeuvre dat de groep tot dusver bij elkaar sprokkelde. Verstilde meesterwerkjes als ‘Some of Us’, ‘Tie Up My Hands’ en vooral ‘Alcoholic’ lieten de koude rillingen met mondjesmaat over de ruggengraat paraderen en dat had heus niet enkel met de (veel te) kille Lokerse hemel te maken. Ook gloedvolle passages als ‘Poor Misguided Fool’ en ‘Music Is Saved’ smoorden het verkleumde lijf in de kiem en mikten ontdaan van al te doorzichtige franjes resoluut op de ontblote ziel. Walsh beschikt bovendien over een stem waarbij talloze generatiegenoten spierwit verbleken.
Nieuwkomers als 'Way Back Home’ en ‘Counterfeit Life’ klonken vanzelfsprekend nog wat onwennig in de oren, maar gaven desondanks al blijk van de onomwonden passie waarmee Starsailor en in het bijzonder James Walsh hun songs bejegenen. Met de nieuwe plaat, On the Outsides zal die heten, in de pijplijn lijkt de groep bovendien terug te grijpen naar de subtiele eenvoud van het magistrale debuut en distantieert ze zich enigszins van het bijwijlen erg steriele geluid dat Phil Spector op Silence Is Easy neerpootte.
Zoveel schoonheid had het publiek in Lokeren blijkbaar in tijden niet meer waargenomen, want het bleef verrassend genoeg ijzingwekkend stil. Mettertijd zou je zelfs medelijden gekregen hebben met Walsh, die zich tegen zijn natuur moest gaan beroepen op de rol van volksmenner. Die kon hij uiteraard – én verdiend – overboord kieperen tijdens een gebalde versie van ‘Four to the Floor’, dat luidkeels meegebruld werd en nog een a capella toemaatje van de zanger zelf meekreeg. Zijn blik had hij op de sterren gericht, waartussen hij steeds prominenter zijn plaats mag opeisen. En dat louter op basis van muzikale en vocale kwaliteiten. Met Starsailor zijn ze hier in de Lage Landen nog lang niet klaar.
http://www.kindamuzik.net/live/starsailor/starsailor-10342/10342/
Meer Starsailor op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/starsailor
Deel dit artikel: