Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Grote publiekstrekkers als Aphex Twin ontbreken dit jaar op State-X New Forms. De organisatie heeft, met een kleiner budget, gekozen voor een brede opzet met voor elk wat wils. Tegen een schappelijke toegangsprijs is een breed scala aan minder bekende artiesten te zien.
Aan het Nederlandse Bonne Aparte de eer om het festival vrijdagavond te openen in een nagenoeg lege zaal. De zorgvuldig gestylde band levert stevige rock af die er bij het inmiddels aanwezige publiek goed in gaat. Juist op stoom gekomen kondigt de Friese formatie na een dik kwartier haar laatste nummer aan.
Drukker is het bij Rhys Chatham. Wellicht om de acht lokale gitaristen te zien die hem begeleiden bij zijn compositie 'Guitar Trio'. Bij een goede uitvoering leidt de samenkomst van akkoorden tot een denderend geheel. Het optreden begint veelbelovend, maar een climax blijft uit. Daarvoor zijn de muzikanten te weinig op elkaar ingespeeld en weten ze het ritme onvoldoende op te pakken. Door het plezier van Chatham en kompanen blijft het desondanks leuk.
Ook op zaterdag is de opkomst aan het begin van de avond bedroevend. Met name voor Lawn, die voor de derde keer dit jaar Den Haag aandoet, is dit een slechte zaak. De rockers komen helemaal uit Groningen en hebben ook nog eens het voltallige Fries Symfonie Orkest laten opdraven. De strijkers geven de emotionele rocksongs de nodige dynamiek. Rapper Subtitle uit Los Angeles is een van de weinige toehoorders.
Op vrijdagavond laat deze slungelige en sympathieke gast zien wat je zoal met een halflege zaal kan doen. Subtitle mengt zich moeiteloos tussen het publiek, springt rusteloos op en neer en is bepaald niet zuinig met het basgeluid. Als een straatjochie met een nieuw laptopspeelgoed gebruikt hij op creatieve wijze samples van bands die tamelijk ongewoon zijn binnen hiphopkringen, zoals Dinosaur Jr. en Sonic Youth.
Anja Plaschg is Soap & Skin. Een tenger en ernstig kijkend meisje achter een vleugel. De singer-songwriter uit Oostenrijk zingt 'Afraid' van Nico: "You are beautiful and you are alone." Tussen de heldere pianoakkoorden en haar porseleinen stem kan je een speld horen vallen. Daarnaast lijkt de cover als twee druppels waterop het origineel, Duits accent incluis. Als eenmaal het slotakkoord uitsterft, lacht er een ongelukkige in het publiek. De zangeres springt van de bühne en rent boos de zaal in. De dader is ondertussen gevlucht. Godzijdank volgt er nog een hypnotiserend tafereel, waarbij Anja als een zombie danst op elektronische arrangementen. Een overtuigend en indrukwekkende performance.
De baardige voorman van het IJslandse Mugison [foto boven] probeert zijn horizon te verbreden met elektronica. Men lijkt niet erg warm te lopen voor zijn experimenten, die op een festival als dit toch niet heel erg vernieuwend meer zijn. Een slepende liefdessong als 'I Want You' komt hier nog eens extra clichématig over. Mugison speelt daarnaast onnodig hard.
Op de podia in het Paard van Troje zijn tijdens deze editie van State-X New Forms weinig hoogtepunten te beleven. Die vinden plaats in het tegenover gelegen Koorenhuis, een nieuwe locatie binnen het festival. Het succes drijft op de warmte van artiesten als de Finse Laura Naukkarinen. Als Lau Nau speelt ze samen met haar man Antti Tolvi prachtige liedjes. Onder begeleiding van blokfluit, langzaam aangeslagen snaarinstrumenten en aparte samples drijft het publiek mee op de mysterieuze stem van Naukkarinen.
De enige reisgezel van Jack Rose [foto onder] is zijn gitaar. De Amerikaan neemt plaats op een stoel, pakt zijn akoestische gitaar en schudt zonder verdere introductie prachtige muzieklandschappen uit zijn mouw in de traditie van John Fahey, Robbie Basho en Leo Kottke. Zoals altijd is het een genot om Jack Rose te horen spelen, maar de afstelling van het geluid kan beter. Iets waar je Rose zelf nooit over zal horen.
Naast zijn optredens bij GHQ begint Steve Gunn zich steeds meer als sologitarist te profileren. Net als Jack Rose is zijn spel virtuoos, maar Gunn voegt er af en toe vocalen aan toe. Het levert tijdloze nummers op die het publiek ademloos aanhoort.
Het zijn de hoogtepunten in een festival zonder veel cohesie. De interessante optredens lijken buiten het échte festival om te gaan, de prettige sfeer in het Koorenhuis staat los van de activiteiten in het Paard. De organisatie zou er goed aan doen één lijn te kiezen, in plaats van ieder zijn eigen eiland te laten creëren.
Foto's uit het KindaMuzik archief, door Jelmer de Haas [Mugison] en Hans van der Linden [Jack Rose].
http://www.kindamuzik.net/live/state-x-new-forms/state-x-new-forms-2008/17889/
Meer State-X New Forms op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/state-x-new-forms
Deel dit artikel: