Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hoewel de Amerikaanse gitarist en songwriter pas tegen half negen van zich zal laten horen, staat er om zes uur al een groepje besnorde diehard-fans voor Paradiso te wachten, al dan niet in CSN&Y-tourshirt. Het is alsof je zonder behaarde bovenlip de zaal niet in komt. Het poppodium is vanavond uitverkocht en wordt bevolkt door grotendeels 50+'ers die een glimp op komen vangen van één van hun jeugdhelden.
Want dat was Stephen Stills voor vele jongeren in de jaren zestig en begin jaren zeventig. De periode waarin hij met Neil Young en Richie Furay de band Buffalo Springfield vormde, gevolgd door supergroep Crosby, Stills & Nash, al dan niet aangevuld met Young. Dat laatstgenoemde in zijn eentje misschien wel meer talent had dan de eerste drie bij mekaar wil niet zeggen dat Stills zwakke nummers geschreven heeft. Een aantal oude parels heeft hij zeker op zijn naam staan.
Oude parels verliezen echter hun glans. Stephen Stills op 63-jarige leeftijd blijkt een bij tijd en wijle haast gênante vertoning. De eerste concerthelft doet hij het nog alleen. Zijn knappe gitaarspel kan daarbij de moeizame, schorre, soms zelfs valse zang niet verbloemen. Zowel CSN-kraker 'Suite: Judy Blue Eyes' als Dylancover 'Girl from the North Country' maken pijnlijk duidelijk dat Stills vanavond alle vocale kracht mist om te overtuigen. Hij houdt een pauze van een minuut of twintig om op adem te komen, terwijl het publiek onrustig wordt.
De tweede helft, nu met band, bestaat uit te lompe rock, met ergerlijk veel gitaarsolo's. Buffalo Springfieldnummer 'Rock & Roll Woman' zit aan het begin van deze helft en is met zijn grungy solo en stevige hook het beste wat de avond biedt, ook al keert Stills te laat terug bij de microfoon voor het volgende couplet. Het wordt pas echt vervelend als blijkt dat hij elk nummer eindigt met een solo. Zo wordt alle lieflijke folkcountry van het oorspronkelijk zo mooi ronde en subtiele liedje 'Bluebird' eruit geramd.
Het is niet dat de sympathieke Stills zijn best niet doet. Zijn gevarieerde set van solowerk, Stills-Young-liedjes, covers en oude hits van Buffalo Springfield en CSN had spannend uit kunnen pakken. Ook heeft hij de lachers op zijn hand als hij verlekkerd spreekt over de Amsterdamse meisjes met lange fietsbenen. Grappen van een ouwe snoeperd kunnen de teleurstelling echter niet wegnemen dat hier vergane glorie op het podium staat. Het is alleen een nostalgisch gevoel dat de 50+'ers vanavond zoethoudt.
http://www.kindamuzik.net/live/stephen-stills/stephen-stills/17577/
Meer Stephen Stills op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stephen-stills
Deel dit artikel: