Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De uit Wales afkomstige Stereophonics zijn inmiddels aangekomen bij hun vijfde album, Language. Sex. Violence. Other?, en gaan weer op volle kracht vooruit. Na het ontslaan van drummer Stuart Cable, die met zijn Muppetshow-achtige performance altijd het meest de aandacht trok, zijn de Stereophonics weer op volle sterkte met nieuwe drummer Javier Weyler. De komst van Weyler lijkt zanger/gitarist Kelly Jones en bassist Richard Jones goed te hebben gedaan, want tijdens hun optreden in de Melkweg knallen de Stereophonics van het podium af. Het duurt alleen even.
Met ‘Looks Like Chaplin' openen de Stereophonics de avond, en dankzij het energieke spel van de bandleden is de gehele zaal gelijk wakker. Maar qua podiumhouding is het allemaal wat braafjes. Kelly Jones staat, met zijn puike leren jasje en Elvis-kuif, enorm de rockster uit te hangen, maar het komt wat lullig over. Misschien vanwege de zonnebril die hij op z’n neus heeft, terwijl er in de zaal geen zonlicht te bekennen is. Bassist Richard doet meer naturel aan en heeft duidelijk erg veel plezier in het beroeren van zijn bas, die door de zaal heen beukt. Drummer Weyler is minder geschift en uitbundig in zijn drumstijl dan zijn voorganger, maar wel een muzikant van hoog niveau. Moeiteloos spettert hij door de nummers heen en is perfect ingespeeld op de kattenjankerige uithalen van Jones’ gitaar aan het einde van een aantal nummers.
Als Jones dankzij het enthousiaste publiek wat meer loskomt, gaat het brilletje af, het jasje uit en gooit hij alles in de strijd. De synergie tussen de bandleden is voelbaar, en zo nu en dan grijzen ze tevreden naar elkaar. Met name Weyler heeft daarin iets hyena-achtigs en heeft het kennelijk ontzettend naar zijn zin. Terecht, want gedrieën produceren ze een perfect beheerst, barstensvol geluid. Diegenen die de Stereophonics vooral kennen dankzij hitjes als ‘Have a Nice Day’ en ‘Handbags and Gladrags’ komen deze avond echter bedrogen uit, want die spelen ze niet. Ze houden het op de ruime collectie albumnummers en wat net-niet hits. Als de Stereophonics de recente single ‘Dakota' spelen, zet Jones zijn zang te vroeg in, wat natuurlijk voor wat hilariteit zorgt. Ach, één foutje in vijf kwartier spelen... Het is ze vergeven. Voor deze keer.
http://www.kindamuzik.net/live/stereophonics/stereophonics/9086/
Meer Stereophonics op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stereophonics
Deel dit artikel: