Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Eindhoven en Haarlem represent in Gent vanavond, in de gedaante van de frivole rammel-bluesgroep Stuurbaard Bakkebaard. Hoewel ze net een toernee door Zuid-Afrika achter de rug (en in de benen) hebben, en er een nieuwe plaat in de pijplijn zit, komt het trio fris en monter voor de dag.
Drummer Marc Koppen heeft het niet onder de markt. Om beurten en met tussenpozen van ongeveer een kwartier lanceren zijn twee bandgenoten een forse fluim in zijn richting, die keer op keer doel treft. Met een wrang gezicht veegt hij het speeksel telkens af, maar als toeschouwer weet je dat het hier om een gimmick gaat. Want Stuurbaard Bakkebaard zit niet om een grap of grol verlegen. Dat blijkt niet alleen uit voorgaand voorbeeld, of het onverstaanbare zinnetje dat zanger/gitarist Timo Van Veen om de haverklap met een cartoonesk accent debiteert, maar gewoon uit de songs zelf.
Semi-Frans chanson ("Allo, Allo, Allo Téléphone?"), thrashblues uit de Nederlandse kleigronden, southern rock, alles wordt geserveerd met een portie droge humor. Daarbij doet de band af en toe denken aan de grote Tom Waits, maar verder dan dat gaat het niet; daarvoor mist het repertoire van Stuurbaard Bakkebaard de nodige diepgang en de extra dimensie van Waits. Maar daar treurt niemand om, allerminst de bandleden zelf, die hun ding met het nodige vuur en overduidelijk plezier doen. Het publiek bedankt met een oorverdovend applaus, en krijgt daarvoor een bisnummer terug, op Stuurbaard Bakkebaards laconieke wijze: “Nu we hier toch zijn..."
http://www.kindamuzik.net/live/stuurbaard-bakkebaard/stuurbaard-bakkebaard/7842/
Meer Stuurbaard Bakkebaard op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/stuurbaard-bakkebaard
Deel dit artikel: