Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Langzamer dan de bedoeling is rijdt de trein door het verlaten landschap, terwijl de felle zon door het raam op je hoofd brandt. Je hoofd wordt er zwaar van en sufheid is onvermijdelijk. Na een kleine opleving als die trein in Amsterdam is aangekomen, komt die beleving terug in Paradiso. Maar dan een stuk extremer. Het Hollandse landschap wordt vervangen door een dode woestijn, de NS door pelgrims from hell en de zon door een loodzwaar geluid van loodzware gitaren.
Sun 0))) is de naam van het gezelschap dat het publiek doet wankelen op de benen. Al voordat de band opkomt begint het optreden met een lage feedback van een instrument. Het is de lange intro die op een gegeven moment bewerkt wordt door een van de mannen van Sun 0))), gekleed in een monnikgewaad. De rest van de bandleden ziet er in dezelfde outfits even onheilspellend uit en gaat aan de gang met constant galmende gitaren. Drie stuks, plus wat toetsen om het geheel nog zwaarder te maken. De band toont geen medelijden; er zijn geen adempauzes, geen melodieën, geen refreinen. Niks, behalve de psychedelische gitaarhorror. Degene die zich er niet aan durven over te geven lopen zo nu en dan even rond of lopen even de zaal uit, stilstaande slachtoffers worden meegesleurd in de helse kruistocht waar deze band de soundtrack van verzorgt.
En alsof de gitaarmuur nog niet genoeg respect afdwong, doet de fluistergrunter dat wel. Met een zwarte lap voor zijn gezicht is hij de schim die de woestijnkaravaan begeleidt met Gregoriaans aandoende grunts, natuurlijk niet fel en smeuïg, maar gematigd en droog. Dik een uur lang mogen we proeven hoe aangenaam zwaar de hel kan zijn, om vervolgens naar buiten te rennen om weer te ademen in de normale wereld.
Want ook tijdens het voorprogramma was de sfeer niet erg normaal. Lugubrum zorgde voor lome black metal. Het lugubere van Sunn 0))), de paganistische trekjes van een band als Falkenbach, vieze trolgrunts en een saxofoon. Vooral met het laatste element een opvallende band die behalve een introductie op het logge van het hoofdprogramma geeft, zo nu en dan mogelijkheid biedt tot nekspiergymnastiek. De Belgische band valt nooit uit zijn zwarte rol, zelfs in plaats van een ‘bedankt’ klinkt er een onverstaanbare grunt. Een knappe prestatie die de avond tot een van de betere zwarte avonden maakt.
http://www.kindamuzik.net/live/sunn-o/sunn-0-lugubrum/9959/
Meer Sunn O))) op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sunn-o
Deel dit artikel: