Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Sommige bands doen weinig fout, maar weten daardoor juist teleur te stellen. Neem Sunset Rubdown, de band die deze avond na anderhalf uur wegloopt van het podium in de kleine zaal van Paradiso, op een broeierige nazomeravond. Vooraf lijken de omstandigheden ideaal voor de Canadezen. Begonnen als zijproject van Wolf Paradefrontman Spencer Krug, is de band in de afgelopen jaren uitgegroeid tot een waardige evenknie. Sterker nog, met het laatste, meer toegankelijke album Dragonslayer lukt het Sunset Rubdown zelfs om Wolf Parade te ontstijgen. Het is misschien wel tijd voor een volgende stap.
Dan is het eerst noodzakelijk om het live waar te maken. En ja, dat lijkt in eerste instantie perfect te gaan; Sunset Rubdown kent een fantastische start. Het is z'n start waar je vast wel eens iemand over hebt horen vertellen. Z'n start waarbij alles op zijn plaats valt: het onverwacht rustige begin zet de toon, de starthouding op het podium - stoïcijns met de rug naar het publiek - is lekker eigenwijs, de overgang naar het nieuwe materiaal klinkt opvallend herkenbaar en de opbouw van solo naar intens samenspel werkt uitstekend als eerste climax. Je ziet het bezwete publiek denken: dit kan wel eens een hele goede avond gaan worden. En heb je die stem van Krug gehoord? Voor velen zal het een struikelblok zijn, dat tegen het valse aan hangende, en behoorlijk overheersende stemgeluid van de frontman. Maar live werkt het uitstekend, combineert het zelfs krachtig met het gitaarspel dat rauwer is dan op studiomateriaal.
Het is de rauwheid die zorgt dat de nuance in de muziek naar de achtergrond verdwijnt. Dat is in het begin geen probleem, want overtuiging is belangrijker dan nuance. Maar naarmate de avond vordert raakt de band zijn vorm kwijt. De veelal langgerekte nummers, die qua structuur associaties oproepen met progrock, worden opeens drammerig. Overtuiging maakt plaats voor routine.
En daardoor overheerst uiteindelijk toch teleurstelling. Juist van een band als Sunset Rubdown verwacht je, na zo'n prachtige nieuwe plaat en de opgaande lijn van de afgelopen jaren, net dat beetje meer. In plaats van slechts een goed concert, hoop je op een buitengewoon optreden waarbij ze zichzelf, en hun soortgenoten ontstijgen. Noem het een volgende stap, of simpelweg verdere ontwikkeling. Dat ontbreekt op deze avond, waardoor je al na een uurtje Sunset Rubdown verzadigd naar het einde verlangt.
http://www.kindamuzik.net/live/sunset-rubdown/sunset-rubdown/19118/
Meer Sunset Rubdown op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/sunset-rubdown
Deel dit artikel: