Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De bekende Amerikaanse filmcriticus Roger Ebert lanceerde ooit de 'Luchtballon Regel'. Die luidt: "Films waar in een luchtballon voorkomt, zijn zelden goed." Naar analogie hiervan wil ik graag de 'Gespierde Percussionist Met Paardenstaart Regel' lanceren: "Concerten waarin een rol is weggelegd voor een gespierde percussionist met paardenstaart zijn zelden goed." Bewijsstuk A: het concert van Supergrass in de Melkweg.
Wat de band bezielde om op het onzalige idee te komen het grootste deel van het concert (semi-)akoestisch te spelen mag Joost weten. De nieuwe plaat Road to Rouen is weliswaar wat rustiger dan eerder werk, maar dat is de elegante rust van een volvette klassieke seventies rockplaat. In de Melkweg klonk Supergrass echter niet als Eric Clapton in zijn hoogtijdagen, maar leek de band eerder te proberen de muzak die Slowhand tegenwoordig maakt na te bootsen. Inclusief de verplichte percussionist, die zelfs ruimte kreeg voor een solo. Zanger Gaz Coombes vervolmaakte het ouwelullengehalte van het concert door het grootste deel van de tijd op een kruk te zitten en een gleufhoed te dragen.
Twee maal wordt het langzaam in slaap sukkelende publiek enthousiast. De eerste keer als Coombes opstaat van zijn kruk, de tweede keer als hij zijn elektrische gitaar omhangt. Dat laatste gebeurt al ver over de helft van het concert. Pas dan blijkt wat een goede en opwindende rockband Supergrass kan zijn, zelfs als drummer Danny Goffey zich wegens familieomstandigheden moet laten vervangen. Tussen de warm onthaalde klassiekers van het versterkte slotakkoord ontbrak 'Alright', maar dat is misschien maar beter ook; het "We are young"-refrein was behoorlijk potsierlijk geweest.
http://www.kindamuzik.net/live/supergrass/supergrass/11157/
Meer Supergrass op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/supergrass
Deel dit artikel: