Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een gezonde portie branie en durf heeft al veel gitaarbands opgestuwd in de vaart der volkeren. Op naar de grote podia. Ga je af op dat criterium, dan komt het met Surfer Blood ook best goed. Het vijftal jonkies uit West Palm Beach, Florida is niet vies van een stukje communicatie met het publiek. Al vroeg in het optreden staat zanger John Paul Pitts midden in het publiek van het Nijmeegse Merleyn, van meet af aan reagerend op een grijzende man van middelbare leeftijd die de band lichtjes provoceert en aanspoort.
Maar het is zeker niet alleen het stukje lef wat deze jongelingen te bieden hebben. De band leverde met Astro Coast al een prima debuut af. De nummers van die plaat komen vanavond stuk voor stuk voorbij. Soms in een aangepaste versie, maar altijd met een goede spanningsopbouw. De ruimschoots als radiohits kandiderende deuntjes als 'Swim' en 'Twin Peaks' doen vermoeden dat deze jongens het liefst surfen op onrustige wateren, gevormd door een muzikale combinatie tussen de Pixies, Yeasayer en The Shins.
Surfer Blood pent echter wel degelijk een eigen signatuur neer. En wordt daarbij vanavond vooral geprikkeld door de eerdergenoemde ervaren muziekliefhebber, die in de frontlinie met zijn speciaalbiertje staat te gebaren dat de met een royale bos haar getooide toetsenist Marcos Marchesani zijn shirt uit moet trekken voor de dames in het publiek. Die prikkels werken overduidelijk door op de spontaniteit van de jongens, ook al blijft het shirt van het meest excentrieke bandlid gewoon keurig aan. Ruim binnen het uur zijn de Amerikanen vervolgens door hun materiaal heen. Inclusief toegift. Een kort concertavondje dus, maar lang genoeg om het predicaat 'veelbelovend' overeind te houden. Op naar Lowlands 2010!
http://www.kindamuzik.net/live/surfer-blood/surfer-blood/20198/
Meer Surfer Blood op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/surfer-blood
Deel dit artikel: