Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"Hard geluid. Het dragen van oorbescherming wordt aanbevolen." Dit advies staat op grote vellen wit papier die tegen de zuilen bij de ingang van de Melkweg zijn geplakt. Swans treden vanavond op, de legendarische band die de New Yorkse nowavescene in de jaren tachtig en negentig domineerde onder de bezielende leiding van zanger/gitarist Michael Gira. De posters zeggen niets te veel, uit de Oude Zaal klinken snoeiharde gitaren, die een onheilspellende geluidswal creëren, die, inderdaad, vooral heel luid is.
Tijdens een intro van maar liefst twintig minuten gaat de band tekeer alsof er een oorlog moet worden gewonnen, begeleid door harde mokerslagen van percussionist Thor Harris. Pas daarna zingt Gira de eerste woorden van 'No Words/No Thoughts', maar zijn stem verdwijnt in het gitaargeweld. Geeft niets, want veel zingen doet hij niet. Lange jamsessies en experimentele gitaarlijnen bepalen dit optreden. Lapsteelgitarist Kristof Hahn zet vlijmscherpe solo's neer en Gira beweegt als een waanzinnige, wild met zijn armen maaiend als een vogelverschrikker from hell.
Gira is eigenlijk Swans en dat laat hij merken ook. Hoewel hij helemaal opgaat in zijn eigen muziek en zijn lichaam zich in de meest vreemde bochten dwingt, verliest controlfreak Gira nergens de grote lijn uit het oog. Voortdurend zweept hij zijn bandleden op en hij dirigeert ze als een maniak, niets ontgaat hem.
De band blijft niet te veel in het verleden hangen en speelt voornamelijk nummers van het laatste album, My Father Will Guide Me up a Rope to the Sky. En dan niet de lichtere nummers, maar vooral zwaargewichten als 'Jim' en 'Eden Prison'. Bij het horen van de eerste noten van oudgediende 'I Crawled', uit 1984, gaat het publiek dan ook los, Eindelijk een oud nummer, maar de oordoppen blijven in, want ook dit doomnummer wordt snoeihard gespeeld.
Swans, een band van uitersten die nu eenmaal geen compromissen sluit. Het experimentele doomgeluid is nog steeds even intens, het optreden nog even theatraal en bombastisch, maar de lange jamsessies en experimentele gitaarsolo's zijn voor een concert van bijna twee uur een beetje veel. Vorig jaar verkondigde de band op MySpace: "Swans are not dead." Dood zijn ze zeker niet, ze zijn springlevend. Maar hopelijk laten ze dat een volgend concert merken met iets minder monotone jamsessies.
http://www.kindamuzik.net/live/swans/swans/21867/
Meer Swans op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/swans
Deel dit artikel: