Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dank aan Quentin Tarantino. Ook van de oer-Rotterdamse Ragtime Wranglers die dankzij de grootmeester van de nouvelle violence voor een afgeladen Waterfront hun kunsten mogen vertonen. Met grote souplesse werken ze zich door een set surf, western swing en rockabilly-instrumentals. Ondanks dat het er eigenlijk te vol voor is, worden er zelfs wat voorzichtige pogingen tot dansen gedaan.
Dan The 5,6,7,8's, een Japans damestrio dat door zijn rol als muzikaal intermezzo in de geweldsorgie annex kaskraker Kill Bill (deel 1, om precies te zijn) in een keer naar wereldfaam is gekatapulteerd. In Waterfront moeten ze het doen met alleen de pakjes uit die film. En zonder digitale surround sound, flitsende montage en oogverblindende sets is het toch een stuk moeilijker om te overtuigen. Het begin van de set van The 5,6,7,8's is zelfs ronduit dramatisch. Samoeraizwaardscherpte lag niet in verwachtingspatroon, maar met dit rammelende geklungel snijd je nog geen pakje boter doormidden op een hete zomermiddag in Tokyo.
Tot overmaat van ramp krijgt de gitariste dan ook nog gitaarpech. Dat duurt allemaal vrij lang. In die tijd moeten de bassiste en drumster het publiek zien te vermaken. Dat lukt ze in hun beperkte Engels erg slecht. Je ziet ze nerveuzer worden naarmate het gemor uit het publiek toeneemt.
Wonder boven wonder blijft een volksopstand uit en uiteindelijk komen The 5,6,7,8's zelfs langzaam op gang. De groove valt op zijn plaats en het meer ondernemende deel van het publiek start zelfs een moshpitje. Maar echt om over naar huis te schrijven wordt het nooit. Volgende keer besteden we onze entertainmentseuro's dus weer gewoon bij Pathé.
http://www.kindamuzik.net/live/the-5-6-7-8-s/the-5-6-7-8-s-the-ragtime-wranglers/6189/
Meer The 5, 6, 7, 8's op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-5-6-7-8-s
Deel dit artikel: