Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vijf bruisende screamo bluegrassalbums hadden de broertjes Scott en Seth Avett uit North Carolina al op hun naam, toen ze in 2008 werden opgepikt door sterproducer Rick Rubin. Die wist op het in 2009 verschenen I and Love and You voor het eerst de ongebreidelde hartstocht van The Avett Brothers dusdanig goed te kanaliseren dat de plaat in menig Amerikaans eindejaarlijstje belandde. Inmiddels zijn de Avetts ook in Nederland al wat bekender vanwege hun begeleidingswerk op de laatste Johnny Cashplaat, en vorige week kwam met een half jaar vertraging I and Love and You dan eindelijk ook hier uit.
Bij een eerste show van dit soort overzeese hypes geeft de bovenzaal van Paradiso nog wel eens de aanblik van een baardplukkende ballotagecommissie, maar door een ruime, volop meezingende afvaardiging van de Avetts' fanatieke Amerikaanse fanschare is daar vanavond geen sprake van. Ook de show zelf biedt geen ruimte voor apathie. De kleine oogjes doen het ergste vrezen, maar vanaf opener 'Shame' spat de energie er vanaf bij de broers en hun twee begeleiders op bas en cello.
Door de intense vocale voordracht doet het geheel wel een beetje aan als The Gourds met een emo-tic. De broederlijke samenzang - de kleine Scott laag, de grote Seth hoog, zoals The Louvin Brothers - is hoe dan ook bevlogen, perfect vrij getimed en valt live nog beter op zijn plek dan op plaat, waar het geschreeuw nog wel eens wat te veel van het goede is.
De onstuimigheid is charmant en enerverend, maar tegelijk vragen de bruuske stilistische en dynamische overgangen en instrumentwisselingen soms ook wel erg veel van de muzikanten (bassist Bob Crawford is elektrisch duidelijk wat minder bedreven dan op contrabas), de geluidsman en dus de toehoorders. Toch overheerst de euforie. Op de beste momenten bereikt het viertal zelfs de diepgang van The Band, met name als in het tweede deel van de set het door piano gedragen ambitieuzere werk van de laatste plaat aan bod komt, zoals het toepasselijk getitelde prijsnummer 'Head Full of Doubt, Road Full of Promise'.
Want boven alles refereert het eclecticisme en de alles-of-nietsbravoure van de Avetts toch aan de emo-americana van hun staatgenoot Ryan Adams: ergens tussen kippenhok en garagerock, en tussen hoop en vrees. Het is muziek waarbij iets op het spel staat, en dat brengt ook risico's met zich mee. Het Nederlandse podiumdebuut is zonder meer memorabel, maar of The Avett Brothers er ooit in zullen slagen om net als Ryan Adams ook de grote zaal uit te verkopen staat nog te bezien.
http://www.kindamuzik.net/live/the-avett-brothers/the-avett-brothers/19957/
Meer The Avett Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-avett-brothers
Deel dit artikel: