Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
"The Beatles verleden tijd? Het antwoord is: NEE." De flyer voor de Nederlandstalige nieuwssite over Liverpools beroemdste zonen mag dan duidelijk zijn, René van Haarlem van Beatles Unlimited meldt desgevraagd dat het bij zijn club wel degelijk schort aan jonge aanwas: "The Beatles zijn nu gewoon van iedereen."
In de VIP-ruimte van de Amsterdamse bioscoop Tuschinski heeft hij exemplaren neergelegd van het blad dat zijn internationaal opererende club uitgeeft. Journalisten en andere genodigden heffen het glas op de eenmalige bioscoopvertoning van de gerestaureerde Beatles-film Help! uit 1965. Die is vooral bedoeld om de uitgave op dvd onder de aandacht te brengen en wordt omlijst met een speciaal programma.
Veel van de aanwezigen zullen de film vanavond niet voor het eerst zien. Aan een tafeltje lijkt een groepje vrolijk kletsende dames, overduidelijk babyboomers, herinneringen op te halen aan de Amsterdamse rondvaart van de Fab Four (zonder drummer Ringo Starr) in 1964.
Onder de (betalende) bezoekers zijn ook jongeren die hun kleinkinderen hadden kunnen zijn. Behoorlijk fanatieke liefhebbers ook nog. "Sgt. Pepper’s is de minste Beatles-plaat, die klinkt het meest gedateerd", vindt een twintiger die met zijn vriendin een plaatsje heeft bemachtigd op het balkon. Help! heeft hij al meer dan tien keer keer gezien.
Dat geldt ook voor Irene Crul. Na de vertoning van een making of-documentaire, neemt ze plaats op het podium om zich door gelegenheidsgastheer Henkjan Smits uit te laten horen over haar Beatles-avonturen.
Crul, in 1963 een van de eerste leden van de Nederlandse Beatles-fanclub, blijkt een kordate tante die als jonge blom in Londen wist door te dringen tot haar idool Paul McCartney. Dat ze in Nederland televisiepresentator Willem Duys, ondanks tegenwerpingen van producer Fred Oster, in een live-uitzending erelid van de fanclub maakte, zal minder tot de verbeelding van de jongere generatie spreken.
Smits en Crul babbelen wat voor de vuist weg en het gesprekje is de naam 'interview' dan ook nauwelijks waardig. Een Matthijs van Nieuwkerk had daar vermoedelijk wat meer van gemaakt. Dat moet de ex-juryvoorzitter van Idols en X-Factor ook in de gaten hebben, want nadat hij nog heeft gemeld dat zijn vijfjarige dochter zeer om Help! heeft moeten lachen, is het tijd voor de hoofdfilm.
Die ziet er inderdaad fris en fleurig uit, en ook het geluid, in surround sound, is pico bello. Het filmverhaaltje - Oosterse sekte achtervolgt The Beatles om Ringo een ring te ontfutselen - is nog even dun, chaotisch en koddig als weleer. Grote filmkunst bevat Help! niet, hier zijn immers niet The Marx Brothers of Monty Python aan het werk. Maar, en de making of-docu stipt dat ook aan, de visualisaties van het zevental Beatles-nummers kun je zien als een voorbode van MTV. Dat zijn dan ook de onderdelen van de film die zich het meest lenen voor herhaald kijken en die menige bezoeker na afloop aanzetten tot aankoop van de dvd.
Officieel verschijnt die dvd pas twee dagen later, op vrijdag 2 november. Op die dag vindt, eveneens in Amsterdam, een met heel wat minder toeters en bellen omgeven exclusieve vertoning plaats van een film waarin nummers van John, Paul, George en Ringo centraal staan.
Het gaat hier om Across the Universe, een filmmusical van de Amerikaanse regisseuse Julie Taymor die vooral naam gemaakt heeft met haar toneelbewerking van de Disneyfilm The Lion King. De film draait eenmalig in bioscoop Het Ketelhuis als onderdeel van Amsterdam Film Experience, dat zichzelf omschrijft als "internationaal filmfestival voor filminnovatie en audiovisueel avontuur."
Hoofdmoot van de film vormen ruim dertig Beatles-liedjes waaromheen door Taymor en de gerenommeerde Engelse comedyschrijvers Dick Clement en Ian La Frenais een verhaal is geweven. Een liefdesverhaal dat zich afspeelt tegen de achtergrond van de jaren zestig: de tijd van de hippiebeweging, de Vietnamoorlog, studentendemonstraties en rassenonlusten in de VS.
Across the Universe is nogal wisselend ontvangen. Met name de Britse media hakten er flink op los. Zo schreef The Observer: "Hair was bad enough, but this is a load of dandruff." In de VS daarentegen oogstte Taymors fantasiespektakel betere kritieken, ondanks de negatieve voorpubliciteit over het conflict tussen producent en regisseuse over de lengte.
Slecht is de ruim twee uur durende film zeker niet. De acteer- en zangprestaties van de hoofdrolspelers Jim Sturgess en Evan Rachel Wood als Jude en Lucy - de namen van de filmpersonages zijn ontleend aan Beatles-nummers - overtuigen. Gastrolletjes voor Bono en Joe Cocker plus de vele verwijzingen naar het repertoire van The Beatles maken de film ook onderhoudend kijkvoer voor muziekliefhebbers.
Vanwege het muzikale en visuele spektakel lijkt Across the Universe het beste tot zijn recht te komen in de bioscoop. Waarom distributeur Sony Pictures de film hier alleen op dvd uitbrengt is dan ook een raadsel.
Dat je overigens geen twee uur en een miljoenenbudget nodig hebt om indruk te maken, bewijzen de makers van het animatiefilmpje I Met the Walrus, gebaseerd op een interview uit 1969 van een veertienjarige Canadese jongen met zijn idool John Lennon. Vertoond op AFX als voorfilmpje, maar minstens zo fantasievol als het hoofdprogramma.
http://www.kindamuzik.net/live/the-beatles/the-beatles/16206/
Meer The Beatles op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-beatles
Deel dit artikel: