Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het was een bescheiden teken van leven – 3 minuten en 24 seconden, maar een welkom teken. Legendarische Nieuw-Zeelanders The Chills brachten afgelopen jaar voor het eerst sinds 2004 een nieuw liedje uit. 'Molten Gold' mag dan amper aandacht hebben gekregen, het is een van de mooiste gitaarliedjes van een band die daar sowieso al in grossiert.
De groep rond zanger Martin Phillips is altijd muziek blijven maken, maar de hoogtijdagen liggen rond 1990, toen album Submarine Bells en radiohitje 'Heavenly Pop Hit' ook op het noordelijk halfrond een gewillig luisterend oor vonden. Desondanks bleef The Chills een cultband; geliefd bij een klein groepje fans, maar door Phillips' drugsproblemen en de constante bezettingswisselingen is het nooit tot een grote internationale carrière gekomen. Die fans zijn wel hondstrouw. De grote zaal van Paradiso is weliswaar nog niet voor de helft gevuld, de gemiddelde leeftijd ligt hoog. De begeleidingsband van Phillips, die zelf vorig jaar Abraham zag, is zelfs een stuk jonger. Vooral de drummer speelt alsof zijn leven ervan afhangt en zorgt ervoor dat het tempo er flink in zit. Misschien iets té.
Tussen de liedjes door is Phillips ontspannen. Hij vertelt dat hij eerder in Paradiso is geweest, maar toen zat er nog geen tweede balkon in. "Dat is zeker voor de Rolling Stones gebeurd", schampert hij. Een bezoeker roept dat hij The Chills nog in Utrecht heeft gezien. "Ah, dat moet eind jaren tachtig zijn geweest. But let's not go there", is de reactie. De zanger heeft de blik op de toekomst gericht en speelt veel nieuwe liedjes. Het niveau ligt opnieuw hoog. 'Aurora Corona', 'Underwater Wasteland' en 'Silver Bullets' – titelnummer van het eind dit jaar te verschijnen nieuwe album – zijn liedjes die met gemak mee kunnen in de The Chills-canon. Phillips belooft dat de nieuwe plaat geweldig gaat worden en krijgt applaus als hij vertelt dat de zilveren kogels uit de titel zijn bedoeld voor de superrijken.
Later in het concert komen ook bekende klassiekers voorbij; 'Male Monster from the Id' en 'House with a Hundred Rooms' klinken volgens het boekje, maar 'Pink Frost' is in de nieuwe versie nog spannender dan het origineel van ruim dertig jaar geleden en 'I Love My Leather Jacket' klinkt ronkend hard. Helaas verzuipt die ene hemelse pophit in het doffe zaalgeluid en een te snelle en rommelige uitvoering.
The Chills hebben het verleden én de toekomst. En ondanks de grillige carrière roept Phillips bij het afscheid dat hij iedereen volgend jaar weer hoopt te zien.
http://www.kindamuzik.net/live/the-chills/the-chills/25185/
Meer The Chills op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-chills
Deel dit artikel: