Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
In het altijd sfeervolle Porgy & Bess stroomt het vrijdagavond verbazingwekkend langzaam vol met mensen die nieuwsgierig zijn naar de nieuwe band van Dave Gonzalez, want zo wordt de nieuwe formatie uit Tucson, Arizona ‘in de volksmond’ toch vooral genoemd. De frontman van The Paladins lijkt moeilijk van zijn imago van gitaargigant af te komen om zo zijn overige bandleden, waaronder maar liefst ene Chris Gaffney (speelde jarenlang in de band van Dave Alvin), meer op de voorgrond te kunnen laten treden.
Ook toen in april en mei van dit jaar The Hacienda Brothers een korte tour door Nederland maakten, kostte het Gonzalez merkbaar moeite om zijn publiek te bekoren. Om niet helemaal af te gaan wist hij zijn optreden tijdens het Moulin Blues Festival in Ospel zelf te redden door meer dan gebruikelijk op zijn elektrische gitaar te gaan rammen. Want dat is waar de mensen, uitgedost met petjes en jassen van The Paladins, bij een concert van The Hacienda Brothers voor lijken te komen. Het is dan voor de meeste mensen vrijdag wederom even schrikken als de band begint met een rustige ballad. De woorden ‘Het is wel een beetje veel van die rustige country, eeh?’ schateren je alweer snel om de oren. Jammer, die orthodoxe houding.
Gedurende de eerste set wordt het repertoire gedomineerd door de nummers op The Hacienda Brothers. Wat meer uptempo songs, zoals ‘She’s Gone’ en ‘No Time to Waste’, worden bijna om en om afgewisseld met gevoelige ballads als ‘I’m So Proud’ en ‘Seven Little Numbers’; nummers die vrij dicht in de buurt komen van de smartlap. De donkere, diepe stem van Gaffney lijkt zich echter uitstekend te lenen voor de smartlappen doordat hij er mooie rauwe soulklanken in verwerkt, al moet gezegd worden dat hij tijdens de eerste set nog niet op stoom is en af en toe wat mat klinkt.
Het is misschien ook juist daarom dat toch de snelle nummers, waaronder vooral de instrumental ‘Railed’, wat meer de aandacht van het publiek weten te trekken, wat vanzelfsprekend te danken is aan enkele uitermate lange, originele en entertainende gitaarsolo’s van Gonzalez - hij kan het blijkbaar toch niet laten! Waar Gonzalez bij The Paladins de ruimte had om solo’s van een kwartier te geven, is hij bij zijn nieuwe band genoodzaakt om wat tijd aan zijn medespelers te geven, waarvan de meeste minuten met recht naar de steelguitar-speler David ‘D.B.’ Berzansky gaan. Deze jonge hond uit Californië weet zich met zijn uitermate onderhoudende spel al in de loop van de eerste set te ontpoppen tot de ster van het optreden. Tijdens het begeleiden van de nummers met enkele slidebewegingen kijkt hij nonchalant en uitdagend de zaal in, om tijdens zijn solo’s, waar hij soms mooi van beurt wisselt met Gonzalez, uitermate geconcentreerd zijn noten te spelen. Echt waar, de steelguitar klinkt na vrijdagavond nooit meer hetzelfde.
De tweede set wordt veelal gedomineerd door klassiekers van de eerste orde (‘Home of the Blues’, ‘Six Days on the Road’, ‘Gone’), die ook Gaffney wat meer lijken te roeren. Zijn stem komt dan ook tijdens het zingen van deze nummers veel meer tot zijn recht en de toch ietwat stugge Gaffney lijkt gewoonweg beter in zijn vel te zitten. Tijdens het nummer ‘Leavin’ on My Mind’ van hun recente cd pakt hij zelfs zijn trekzak en weet hij er de nodige blues uit te persen.
Hoewel het publiek vrijdag erg rumoerig was, waren The Hacienda Brothers wel bereid tot een toegift. En dat is maar goed ook, want het was tijdens die toegift dat het beste nummer van de avond werd gespeeld, die bovengetekende voor aanvang van de show even snel tot special request had gemaakt. De soulkraker ‘Cowboys to Girls’ van The Intruders werd door Gaffney op zo'n krachtige en emotionele wijze gezongen dat hij zelfs de grootste kletskousen het zwijgen wist op te leggen. In de coupletten haalde hij met grote halen uit om in het refrein, gesteund door ‘achtergrondkoor’ Gonzalez en bassist Hank Maninger, de gevoelige snaar te raken. Werkelijk prachtig! Alleen dit nummer maakt het de moeite waard om eind oktober nogmaals naar een concert van één van de beste (live) americanabands van het moment te gaan.
The Hacienda Brothers zijn nog te zien op 29 oktober in De Bosuil, Weert en op 30 oktober in 013, Tilburg.
http://www.kindamuzik.net/live/the-hacienda-brothers/the-hacienda-brothers/10868/
Meer The Hacienda Brothers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-hacienda-brothers
Deel dit artikel: