Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met The Album Leaf (foto hiernaast) door fileproblemen ruim een uur te laat en de recensent ook maar een mens die afhankelijk is van het concept 'laatste trein', was daar gelukkig nog The Helio Sequence (foto hieronder, die wel op tijd speelden.
Verrassend genoeg is de kleine zaal van Paradiso behoorlijk gevuld. Opmerkelijk, want het is toch geen naam die iedereen wat zal zeggen. Het duo uit Portland, Oregon komt geruisloos op en klinkt oorverdovend hard, veel harder dan je op basis van de nieuwste plaat Love & Distance zou verwachten.
Niet alleen de bandnaam is eigenaardig, ook de muziek is vrijwel onmogelijk om in een hokje te plaatsen. De ene keer dromerig en trippy, dan weer een frontale aanval van gitaargeweld. Alle bas- en synthpartijen komen uit een laptop die tussen de nummers door bediend wordt door drummer Benjamin Weikel. Niet erg rock-'n-roll, maar dat wordt meer dan goedgemaakt door zijn drumkunsten: als een hyperactieve Muppet mept hij ongeveer het vel van zijn snaredrum af terwijl zijn gezicht continu in een verbeten, vrolijke grimas is getrokken. Een visueel spektakel. Daar steekt zanger Brandon Summers toch wat bleekjes bij af, die toch maar redelijk gewoontjes zijn ding staat te doen. En zeer verlegen bovendien; behalve een plichtmatig "Thanks for coming out to see us" en "You can buy records in the back if you're interested" komt er weinig uit.
In eerste instantie doet het langgerekte en repetitieve van de nummers wat saai aan, maar net als je je wil omkeren om nog maar een biertje te bestellen of even naar de wc te gaan, blijkt zo'n aanpak - zeker op zo'n volume - toch uiterst effectief. Het mag bij The Helio Sequence misschien even duren, maar na een paar nummers word je toch meegetrokken in de hypnotiserende, noisy draaikolk van hun muziek die de ruimte doorsuist en je oren scherp binnendringt. Het is alleen jammer dat het allemaal net even iets te weinig doordacht is; de nummers zijn heel behoorlijk, maar blijven nergens echt bij. Een grote band zal het nooit worden, een grote inspirator voor nieuwe bands waarschijnlijk evenmin. Maar mochten ze eens ergens spelen en u bent toch in de buurt: ga. Al is het dan alleen om de drummer.
http://www.kindamuzik.net/live/the-helio-sequence/the-helio-sequence/7620/
Meer The Helio Sequence op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-helio-sequence
Deel dit artikel: