Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Motorpsycho verwierf in zo’n tien jaar tijd faam met zijn drang naar avontuur in de regionen hardrock, indierock, poprock en zelfs jazz. Country is echter ook één van de prooien waaraan de muzikale veelvraten zich vergrijpen. Terug in 1994 deden ze het al met de soundtrack The Tussler en kortgeleden met het album Motorpyscho Presents The International Tussler Society opnieuw. Bovendien is er ditmaal een uitgebreide tour door Noorwegen, Nederland en Duitsland aan vastgeplakt.
The International Tussler Society is de noemer van het geheel, dat niet meer af te doen is als een aardigheidje van Motorpyscho alleen. Het drietal met de roepnamen Bent (bas), Snah (gitaar) en Gebhardt (traditioneel drums, nu banjo/gitaar) wordt aangevuld door een in slangenleder gehulde toetsenist/zanger, een wat oudere pedalsteel-gitarist en twee drummers. In die opstelling voeren de leden van Motorpsycho in het geheel niet de boventoon. Velen in het uitverkochte Vera zullen zich afgevraagd hebben wie nu precies de gerenommeerde leden van de band waren op het overvolle podium.
De set bevatte een amalgaam van onvervalste countryrock, truckerrock, hardrock en de meer uitgesponnen nummers van de postrock, die niet hadden misstaan op de grotendeels instrumentale In the Fishtank-sessie die Motorpsycho deed met Jaga Jazzist Horns in 2003. Plezier was het sleutelwoord van de avond. Het je ingraven in een muziekgenre middels het leren kennen van de songstructuren, de ritmewisselingen en de melodiewendingen. Kortgezegd: het spel met clichés. Alle andere drijfveren voor het maken van muziek, zoals die te vinden zijn in de terminologie ‘emotionele uitlaatklep’ waren niet van toepassing. Het leverde een optreden op vol muzikale vaardigheid, ontspannen sfeer en groot enthousiasme dat door band en publiek gedeeld werd.
Het enthousiasme van de band was wellicht ietwat té groot. De band speelde lang. Op het moment dat het leek alsof de reguliere speeltijd erop zat, was het pauze, en zat de set er pas voor de helft op. Het publiek, dat niet van kwade wil was, werd enigszins murw gebeukt en had af en toe moeite mee te doen aan het ‘songclapping’ waartoe bassist Bent de zaal aanspoorde. Bovendien komt het grootse bandgeluid van The Society niet tot zijn recht in het kleine zaaltje van Vera, waar de tonen nooit honderd procent helder uit de boxen komen. In De Oosterpoort was het meer uit de verf gekomen en dat wordt op den duur een gemis. Hiernaast kon je aardig last van je oren krijgen na nog eens twee toegiften en in totaal zo’n drie uur countryrock en verwante genres op een hoog volume. Het was iets te veel van het goede en de laatste ervaring blijft jammer genoeg het langst hangen. Gelukkig is de herinnering aan de heerlijke basloopjes van Bent tevens een hardnekkige.
http://www.kindamuzik.net/live/the-international-tussler-society/the-international-tussler-society/7508/
Meer The International Tussler Society op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-international-tussler-society
Deel dit artikel: