Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Afgelopen januari was The Low Frequency in Stereo een van de hoogtepunten van het Veragedeelte op Eurosonic. Voor een zaal vol beschonken muziekbobo's brachten de Noren op imponerende wijze hun tussen jazz en noiserock laverende trancepop voor het voetlicht. Een halfjaar later betreedt het gezelschap het Groningse podium opnieuw. En geeft wederom een boeiend concert.
Op hun meest recente plaat Futuro is het geluid dat de gitaren en de elektrische orgels voortbrengen aardig in evenwicht. Zo blijft het mooi gepolijst en vliegt de band nooit de bocht uit. Op het podium zijn het de gitaren die de boventoon voeren, zodat de muziek voller en dwingender klinkt. De ijle wave-, noise- en postrockklanken van gitarist Njål Clementsen zijn hiervan de aanjagers.
Toch krijgen de orgelklanken van de beide dames uit het gezelschap voldoende ruimte om tot wasdom te komen in het totaalgeluid. Ze zorgen er met hun aan The Doors herinnerende retrotonen voor dat het filmische karakter van Futuro ook live behouden blijft. Daarnaast maken ze indruk door bepaalde tekstgedeelten ijzig te declameren, als Anne Clarke in haar beste dagen.
Ondanks dat hij van alle vijf de meest doordeweekse uitstraling heeft, staat het spel van bassist Per Steinar Lie nadrukkelijk op de voorgrond. Op momenten grimmig als Joy Divisions Peter Hook, groovend als Paul Ryder van Happy Mondays of stemmig als The Cure's Simon Gallup, neemt hij de band op sleeptouw.
Samen met de veel spelvreugde uitstralende drummer Ørjan Haaland zorgt hij voor dreinende motorikritmes. Die naarmate het optreden vordert, een steeds groter deel van het publiek de heupen in beweging laten zetten. Zoals in het onontkoombare 'Geordie La Forge', of het golvende 'Sparkle Drive'.
Sommige songs worden iets meer uitgesponnen gespeeld, maar het leeuwendeel klinkt hetzelfde als op plaat. Dat is jammer, want een aantal van de talrijke pijlers van hun muziek leent zich uitstekend voor improvisatie: krautrock, jazz, psychedelica, postrock. Het had het optreden een duidelijke meerwaarde gegeven.
Nu blijft het soms, net als de uitstraling van de band, te vriendelijk en binnen de lijnen. Aan muzikale kundigheid om daarvan af te wijken ontbreekt het de uitstekend op elkaar ingespeelde formatie geenszins. Wellicht wel een beetje aan lef. Wie weet tonen de Noren het in de toekomst, en duren hun optredens een stuk langer dan een boeiend uurtje.
Foto's door Vera huisfotograaf Jeroen Dekker.
http://www.kindamuzik.net/live/the-low-frequency-in-stereo/the-low-frequency-in-stereo/20408/
Meer The Low Frequency In Stereo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-low-frequency-in-stereo
Deel dit artikel: