Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
“Hij ziet er nog steeds leuk uit!” schreeuwt het meisje naast me naar haar vriendinnen. Ze staan naast me, een groepje van vier meisjes, of eerder vrouwen, die de beginperiode van The Mission vast bewust hebben meegemaakt. Hebben zij – toen Wayne Hussey en Craig Adams uit Sisters Of Mercy stapten – de keuze moeten maken tussen Sisters Of Mercy en The Mission? Tussen donkere gothic en een nieuw soort evangeliserende waverock mét gotisch sausje? Kozen zijn vooral voor Hussey die er destijds met zijn lange krullende haar en lieve oogopslag vast aandoenlijker uitzag dan Andrew Eldritch? Vast, want vanaf de start van de band in 1995 ging het ze voor de wind. Debuut God’s Own Medicine schoot als een komeet de Britse albumcharts in. Opvolgers The First Chapter en Children gaf de band een ware cultstatus in gothic-wave kringen én bekendheid bij het grote publiek in Engeland. Tot Carved In Sand in 1990 verscheen. De plaat klonk anders; minder donker, minder slepend, vrolijker, haast uitgelaten. Hussey onderging een metamorfose. Geen zwarte kleding meer maar kleurrijke bloezen. En al heeft de single Butterfly On A Wheel ook buiten Engeland veel succes, voor de echte fans pleegt The Mission verraad.
De grote doorbraak in de VS komt niet en na een aantal mindere platen en het vertrek van Adams trekt Hussey er halverwege de jaren negentig de stop uit. Tot hij in 1999 wat solo-optredens doet in Engeland en merkt dat het materiaal van The Mission dat hij speelt op veel bijval uit het publiek kan rekenen. Hij blaast de band nieuw leven in, neemt een nieuwe plaat op - AurA - en gaat op toer. Eerst onder zijn eigen naam en nu weer onder The Mission.
Dat doet hem zichtbaar goed, want de Hussey die op het podium van Patronaat verschijnt, straalt enthousiasme en levensvreugde uit. Met een hip, kort roodgeverfd kapsel, eeuwige zonnebril en een glimlach die constant rond zijn kaken speelt is lijkt hij energieker dan ooit. Hij weet precies wat een - bijna uitverkocht - Patronaat vol eind dertigers en begin veertigers wil horen: een avond nostalgie. Geen probleem voor de charismatische frontman en zijn driekoppige begeleidingsband. De ene na de andere klassieker wordt gespeeld. Vol overgave en op het scherpst van de snede. De zaal zingt van ‘Serpent’s Kiss’, ‘Garden Of Delight’, ‘Tower Of Strength’ en ‘Beyond The Pale’ uit volle borst mee, steekt de handen in de lucht en beweegt ze met korte golfjes op en neer. Tijdens de toegift komt dan toch nog ‘Butterfly On A Wheel’ voorbij. En ook nu hoeft Hussey eigenlijk alleen zijn gitaar te beroeren. Woord voor woord zingt de zaal het nummer mee. En zo eindigt een avond in het Patronaat in een nostalgisch feestje en een lange zucht. Vroeger was alles beter. Als je tenminste rond de veertig bent en nog altijd verliefd bent op Wayne Hussey.
http://www.kindamuzik.net/live/the-mission/the-mission/4355/
Meer The Mission op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-mission
Deel dit artikel: