Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Night of the Unexpected is een uniek evenement. In de popmuziek heb je festivals waar meerdere acts elkaar opvolgen of tegelijk spelen, maar dat zijn altijd langere sets die de acts zelfs samenstellen. In de klassieke muziek is het gebruikelijk dat een ensemble één programma met muziek van meerdere componisten speelt. The Night of the Unexpected combineert beide soorten muziek en beide aanpakken: afwisselend korte optredens met klassieke en popmuziek in een integraal programma verspreid door de hele zaal van Paradiso.
Dat brengt productioneel nogal wat met zich mee. De technici van Paradiso leveren echter fantastisch werk: bij alle optredens is het geluid geweldig en het is allemaal zeer mooi uitgelicht. Het hele programma wordt zonder enkele hapering doorlopen.
Een grote rol op deze editie is weggelegd voor blokfluitvirtuoos Erik Bosgraaf [bovenstaande foto]. Terecht, want hij overtuigt zowel met klassiek werk van Jacob van Eyck als met twee moderne composities, waarbij hij zijn instrument door een hoop effecten haalt. Bij Jorrit Tamminga's 'Size Doesn't Matter' geeft dat een resultaat dat sterk refereert aan Van Halens 'Eruption', inclusief overactieve rookmachine en duivelshorentjes.
Het andere stuk dat Bosgraaf speelt is van componist Michel van der Aa. Die heeft ook nog een pianocompositie op het programma staan, gespeeld door Sarah Nicholls [bovenstaande foto]. Ze speelt mee met een film over een oude man in een huis met een klemmend raam, waarbij de piano wordt aangevuld met de geluiden uit de film. Probleem is dat die film niet zo interessant is - een soort langdradige versie van de videoclip van 'The Unforgiven' van Metallca - waardoor de muziek ook niet uit de verf komt.
Beeld en geluid versterken elkaar juist wel bij 'Words and Beyond: Hwang Jin-Yi' van Slagwerk Den Haag [bovenstaande foto]. Seung-Ah Oh baseerde deze compositie op Koreaanse tradities. Het is een moderne draai aan die typisch Oost-Aziatische hypergestileerde percussiemuziek waarbij de choreografie van uitvoering net zo belangrijk is als de muziek zelf.
De opzet van The Night of the Unexpected heeft door de korte sets ook zijn beperkingen. Het ensemble Lunapark [bovenstaande foto] speelt werk van Aphex Twin, een eigen compositie en iets van Philip Glass in een optreden van twintig minuten. Daardoor wordt duidelijk dat Lunapark veel kan maar het ensemble krijgt er geen smoel door: waar staan ze nu eigenlijk voor?
De afsluitende compositie van Glass sluit wel mooi aan op het optreden daarna van Hauschka [bovenstaande foto]. Het werk van de Duitse 'prepared piano' pianist zit immers tegen de minimal music aan. Af en toe kabbelt het allemaal was lusteloos voort maar als Volker Bertelmann de wat duisterder sferen opzoekt is het vaak heel mooi. Omdat hij midden in de zaal speelt, is ook goed te zien hoe hij zijn piano manipuleert om alle verschillende geluiden eruit te halen.
De grote deceptie van de avond heet Thundercat [bovenstaande foto]. De protegé van Flying Lotus speelt samen met de weelderig behaardoste toetsenist Austin Peralta aalgladde fusion. Smoothe muziek die meer iets is voor de lobby van een protserig hotel in Dubai dan voor Paradiso. Hoewel, daar zingt Thundercat dan weer te vals voor.
Aan Kid Koala [bovenstaande foto] de taak om de behoorlijk leeggestroomde zaal weer vol te krijgen. Dat lukt de kleine turntablist - wegens een verloren weddenschap daadwerkelijk uitgerust in koalapak - goed. Hij heeft een goede podiumpresentatie en is virtuoos bezig op drie draaitafels tegelijk. Zijn verrichtingen zijn daarbij te volgen op het grote scherm. Dat is ook meteen het grote probleem: de performance van het scratchen gaat bij Kid Koala vaak boven een memorabel muzikaal eindresultaat. Dat neemt niet weg dat het optreden altijd onderhoudend blijft.
De avond wordt afgesloten in de kleine zaal door Lean Left [bovenstaande foto], een samenwerking van The Ex-gitaristen Terrie Ex en Andy Moor met mede-improvgrootheden saxofonist Ken Vandermark en drummer Paul Nilssen-Love. Zoals eigenlijk altijd met projecten rond The Ex is het gebodene van hoog niveau. In het begin is het vaak een freakerig zoeken maar uiteindelijk wordt toch altijd weer een hoekige groove gevonden, zodat er uiteindelijk nog gedanst kan worden.
Ondanks de misser met Thundercat, slaagt deze Night of the Unexpected in zijn doel: op een toegankelijke manier dwarsverbanden leggen tussen avontuurlijke pop en 'serieuze' experimentele muziek en tegelijk een overzicht geven van de stand van zaken.
http://www.kindamuzik.net/live/the-night-of-the-unexpected/the-night-of-the-unexpected/22057/
Meer The Night of the Unexpected op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-night-of-the-unexpected
Deel dit artikel: