Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
The Residents is een van de vreemdste bands uit de pophistorie. Al sinds de jaren zeventig maken ze conceptalbums die het midden houden tussen een knipoog en een middelvinger naar de popindustrie. Voorbeelden daarvan zijn Third Reich 'n Roll dat flink wat pophits uit de jaren zestig samensmelt tot twee compleet bizarre nummers van meer dan een kwartier en The Commercial Album dat bestaat uit veertig nummers van een minuut. Popsongs duren dan wel drie minuten, maar twee daarvan zijn herhaling, dus één minuut is voldoende. Het allervreemdste van de band is dat niemand weet wie er achter de albums zit.
De voorstelling van vanavond is gebouwd rondom het nieuwste album van de band; het dit jaar verschenen The Bunny Boy. Het verhaal gaat over een krankzinnige man die zijn vermiste broer Harvey probeert te vinden. In de show gaat hij via e-mails en filmpjes op zoek naar de reden achter diens verdwijning. De verteller is in het eerste gedeelte half verborgen onder een kleed, en verschijnt het tweede deel in een konijnenpak. Je ziet zijn gezicht (een verstrooide professor), dus het is onbekend of hij een Resident is. The Residents zelf, gekleed als konijnen-in-pak, staan links op het podium en voorzien de voorstelling van muziek.
Zowel qua verhaal als qua muziek zit de avond goed in elkaar. The Residents staan statisch om hun apparatuur heen en spelen zoals gewoonlijk; vreemd elektronisch en vol rare muziekwendingen. De verteller zingt en schreeuwt erbij, soms voorzien van achtergrondvocalen van een Resident. Het eerste gedeelte is voor Residentsbegrippen vrij schappelijk maar eindigt wel met een bizarre plotwending. In het tweede stuk wordt het alleen maar vreemder en luguberder, de muziek wordt harder en vreemder en zo vordert de verhaallijn ook. De muziek wordt, net als het verhaal, steeds ongrijpbaarder en uit zich uiteindelijk in een apocalyptische climax (in het verhaal: letterlijk).
Spectaculair en bijzonder, vervreemdend en luguber. Het geheel bouwt zicht op tot een hoogtepunt, om vervolgens te eindigen in een toegift die zonder fantasie mooi te noemen is. De vreemde dansjes laten zien dat de band vooral niet pretentieus bezig is, maar hoogstens de schijn wekt. Het is een satire op de e-mailgeneratie, getuige de komische berichten die worden verstuurd en de manier waarop Harvey wordt opgespoord. Maar wat The Residents vanavond vooral laten zien, is een prachtige conceptvoorstelling.
Illustratie door mc1984.
http://www.kindamuzik.net/live/the-residents/the-residents/17784/
Meer The Residents op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-residents
Deel dit artikel: