Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Cultureel Centrum Luchtbal heeft dit jaar al mooie dingen naar Antwerpen gehaald. Na Ken Vandermark en Peter Brötzmann werd de focus verlegd naar de Europese freejazz-regionen en daarin viel hun oog op de Zweed Mats Gustafsson van wie eerder dit jaar Hidros 3 verscheen, een compositie die hij speciaal voor Sonic Youth schreef en die hij vervolgens samen met hen en enkele andere muzikanten ten uitvoering bracht.
Maar de eigenlijke reden van de doortocht van Gustafsson was zijn trio The Thing, dat na een twintig uur durende treinrit vanuit Slovenië eindelijk terplekke geraakt was. Gustafsson omschreef het als “Noorse vrije improvisatie met een Zweeds accent” en daarmee gaf hij aan dat The Thing zoveel meer is dan een project waarin hij centraal staat. Want de kunde van de ritmesectie is minstens even intrigerend. En zo vormden Paal Nilssen-Love en Ingebrigt Håker Flaten een gefundeerd tegengewicht voor het saxgeweld van Gustafsson.
De magie zat voornamelijk in de manier waarop het trio op elkaar ingespeeld is en ieder wijziging perfect aanvoelde. The Thing vloeide de hele tijd vlekkeloos over van perfecte melodie naar helse improvisaties om vervolgens geruisloos weer naar de uitgangspositie terug te keren. Stiltes waren er niet, de nummers gingen naadloos in elkaar over door bindmiddelen waarin de ritmesectie voorzag. En als er dan toch momenten waren waarop alle instrumenten zwegen dan was dit voornamelijk om het publiek op een aangename manier te onderhouden en in te lichten over het reilen en zeilen van The Thing. Want de verbale interventies van Gustafsson, die net zoals zijn kompanen in een T-shirt met opschrift ‘Ruby’s BBQ’ gehuld was, waren grappig en contrasteerden zo met de techniek en de manie die het trio muzikaal aan de dag legde.
De kern van de set bestond uit materiaal dat onlangs onder de werktitel Garage gebundeld werd. Daarop vind je bewerkingen van nummers van bands die voornamelijk in de gitaarwereld te situeren zijn. The Thing graaide begerig uit deze verzameling doch slaagde er steeds in om deze nummers live nog meer diepgang te geven. Zo gaf Ingebrigt Håker Flaten werkelijk het beste van zichzelf toen hij tijdens de intro van The White Stripes’ ‘Aluminum’ een strijd tussen chaos en melodie leverde, om tenslotte toch de gitaarlijnen van Jack White om te zetten in gestructureerde klanken op zijn staande bas. Of Gustafsson die zijn sax tijdens ‘Art Star’ nog explicieter liet schreeuwen en tegelijkertijd ook minutieuze pracht tentoonspreidde. Verder waagden ze zich aan ‘To Bring You My Love’ (PJ Harvey) en weerklonken er adembenemende versies van ‘Haunted’ (Norman Howard) en ‘Have Love Will Travel’ (Sonics). Dit alles werd afgewisseld met vrije improvisaties waarvoor Gustafsson naar eigen zeggen de inspiratie bij zijn dochtertje haalde.
Maar het was vooral de manier waarop, en de kracht waarmee alles vakkundig aan elkaar gesmeed werd, die The Thing live zo intrigerend maakt. De muzikanten leken alle drie steeds hun eigen weg te gaan om op bepaalde tijdstippen in dezelfde structuren te hervallen. Zo gaven drums of bas vaak de melodie aan, terwijl de andere spelers totaal loos gingen, om op gepaste tijden vervolgens weer perfect te integreren. En of de teneur nu hard of zacht is, steeds toonden ze zich absolute meesters in hun ding.
http://www.kindamuzik.net/live/the-thing/the-thing/8107/
Meer The Thing op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-thing
Deel dit artikel: