Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voordat Greg Dulli en zijn Twilight Singers het podium beklimmen klinkt er een spannend keyboardintrootje en Dulli weet de programmeur van Vera zo gek te krijgen dat hij hem en zijn band aankondigt voordat het optreden begint. De oud-frontman van The Afghan Whigs weet precies hoe je een goede show neerzet en hoe hij zichzelf in het middelpunt van de belangstelling moet manoeuvreren. Dulli speelt zijn rol overtuigend en hij komt er mee weg. Niet in de laatste plaats omdat Twilight Singers een uiterst degelijke band is.
Een goedgevulde zaal laat zich vanaf de eerste tonen gewillig meevoeren met de slepende rock van Dulli en zijn band. Meteen valt op dat The Twilight Singers uit een stel door de wol geverfde muzikanten bestaat, die erg goed op elkaar zijn ingespeeld. De band hoeft er niet ‘even in te komen’ maar speelt vanaf het eerste nummer bijzonder soepel en verzorgd. Het enige zwakke punt is de zang van Greg Dulli. De vadsige Amerikaan moet er nog wel ‘even in komen’ en lijkt maar nauwelijks bij machte om zijn stem onder controle te houden. De rustiger nummers gaan nog wel, maar Dulli overschreeuwt zich behoorlijk zodra het gaspedaal wordt ingedrukt.
Het duurt dan ook niet lang voordat de special guest komt opdraven. Dulli heeft zijn goede vriend en brombeer Mark Lanegan meegenomen. De opvallend fris ogende zanger gromt zich maar direct door een bewerking van de traditional ‘Where Did You Sleep Last Night’ heen. De schreeuwerige hijgzang van Dulli en de diepe grom van Lanegan vullen elkaar goed aan en ook visueel is de samenwerking tussen de twee intrigerend om te zien. Waar Dulli poseert, druk beweegt en kettingrookt, staat Lanegan bijna bewegingsloos en met gesloten ogen achter zijn microfoon. Lanegan’s optreden duurt niet lang. Na drie liedjes vertrekt hij alweer van het podium.
Maar blijkbaar is het precies wat Dulli nodig heeft. Want in de loop van het optreden lijkt hij zijn stem een beetje onder controle te krijgen en de noten die hij de eerste helft van het concert met moeite uit wist te schreeuwen komen nu veel soepeler uit zijn strot gerold. Muzikaal blijft het zeer degelijk. Of het nu covers zijn (die veelvuldig worden gespeeld) of eigen werk: het resulteert steeds weer in goedverzorgde en dampende rock.
Hoe goedverzorgd het ook allemaal is, af en toe lijkt het toch of Dulli en de zijnen zich op routine door de set heen spelen en dat het echte enthousiasme ontbreekt. Maar dan komt Mark Lanegan het podium weer opwandelen om met de laatste toegift mee te zingen. En zodra hij zich naar de microfoon toebuigt klinken de Twilight Singers, naast goedverzorgd en stijlvol, opeens ook gemeen en vurig. Zou het geen idee zijn om Mark Lanegan het hele concert te laten meespelen?
http://www.kindamuzik.net/live/the-twilight-singers/the-twilight-singers-ft-mark-lanegan/14523/
Meer The Twilight Singers op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-twilight-singers
Deel dit artikel: