Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Nederland omarmt The Veils met beide armen. Zoveel is wel duidelijk met vier uitverkochte shows in het land. Na de Groningse Vera, de Amsterdamse Melkweg en de Bredase Mezz is deze avond tijdens het laatste Nederlandse optreden de beurt aan het goed volgestouwde Doornroosje.
Direct na het venijnige openingsnummer 'Three Sisters' maakt Finn Andrews met twee kuchjes al duidelijk dat het aan de binnenzijde van zijn hals vanavond niet geheel optimaal voelt. Toch gaat de zanger er hard tegenaan. Daarbij geholpen door zijn lieflijk zingende achtergrondzangeres, die hem regelmatig Jägermeister toedient als smeerolie voor zijn gekwetste keel.
Vreemd genoeg is het niet eens dramatisch hoorbaar. En dat terwijl Andrews zelf het gevoel heeft te klinken als Joe Cocker. Maar ook in normale omstandigheden klinkt hij niet als een nachtegaal. De getormenteerde teksten van The Veils klinken nou eenmaal nog eens wat extra melancholiek door de snerpende stem van de Nieuw-Zeelander. En eigenlijk maakt deze situatie het concert nog eens extra boeiend om te aanschouwen. Andrews lijkt zich namelijk telkens te willen verontschuldigen, en verklaart met een grote intensiteit in zijn nummers de liefde aan de popzaal waar hij telkens graag zegt terug te komen.
Ook visueel gezien is Andrews overduidelijk de spil van de band. Altijd met een hoofd dat licht opzij neigt, en steevast met zijn hoedje erbovenop. En een blik die doet vermoeden dat het zingen hem pijnigt. Vanavond nog meer dan normaal toch al het geval is. Maar zijn uitstekende band maakt mogelijk dat hij in al zijn fragiliteit schitteren kan. Drummer Henning Dietz slaat een puike partij, de mysterieuze schoonheid Sophia Burn bast sober en steengoed, en gitarist Dan Raishbrook maakt dat geluid - waarvan Andrews steevast zelf het fundament neerlegt - helemaal af.
Afwisseling is er in elk geval meer dan voldoende. Tussen intieme nummers als 'It Hits Deep', rumoerige momenten als 'Jesus for the Jugular', het bloedmooie 'Caliope' en het dramatische 'The Letter'. The Veils gaan er vol voor. In de toegift keert Andrews nog wel terug op het podium met de hele fles Jägermeister in zijn hand. Langer dan twee nummers trekt zijn stem het niet meer, zodat helaas de akoestische toegift die de Melkweggangers voorgeschoteld kregen er niet meer van komt. Het mag de pret niet drukken, want The Veils bevestigen hun status dubbel en dwars. Met dank aan Jägermeister.
http://www.kindamuzik.net/live/the-veils/the-veils-7045/18593/
Meer The Veils op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/the-veils
Deel dit artikel: