Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Een muziekmakerij noemen ze zichzelf; het Vlaamse gezelschap Think of One dat sinds enkele jaren met wisselende hulpkrachten te zien is op festivals en in de kleinere concertzalen. Een groep die niet alleen vaak laat zien garant te staan voor een feestelijke stemming, maar ook zelf een enorm plezier in het spelen etaleert. In de lol die ze zelf hebben, combineren ze bij de vleet: van walsmuzak tot rock, van rap en drum ‘n’ bass tot jazz. En niet zelden wordt deze cocktail opgesierd door authentieke volksmuziek; de laatste tijd vooral verzorgd door vier Marokkaanse muzikanten: het Marrakech Emballages Ensemble.
Vanavond in de aardig aan de weg timmerende zusterzaal van de Tivoli streek het gezelschap neer om te spelen voor een redelijk gevulde, maar allerminst gezellige ruimte. De witte muren en voor het formaat gigantische hoogte helpen immers niet echt bij het creëren van een intiem sfeertje. Wat de zaal daaraan mist, wordt meer dan goed gemaakt door het voortreffelijke geluid; voorwaar iets waar het in de kleinere clubzalen meer dan eens aan ontbreekt. Tijdens de muzikale rondreis die het publiek in meer dan anderhalf uur werd voorgeschoteld, wisselenden hoogte- en dieptepunten elkaar af. Memorabel waren de vaak lange nummers met diverse tempowisselingen en jazzy improvisaties waarbij meer dan eens de hele band aan bod kwam en mocht schitteren. Van typische Marokkaanse melodielijnen en zang, naar erupties van de rockgitaar of een waar bigbandgevoel met dan aan de kopersectie; Think of One had het allemaal. Als het lukte tenminste. Want het was niet zozeer de heel soms uit de maat meppende drummer of een verloren blik van een van de muzikanten die het niveau omlaag haalde. In een improviserende setting, met nummers die vaak richting de acht minuten grens leken te gaan, kan dat immers wel eens gebeuren. Mis ging het in de nummers die juist wel enige kop en staart hadden; waarin de band zich wat minder buiten de lijntjes begaf of de geijkte paden van de Marokaanse “folk” of de hedendaagse Think of One fusie niet verlaten werden. Kortom: waar het vuur ontbrak.
En dan is het lastig werken, om in een zaal als deze – met een afwachtend publiek – de handjes op elkaar te krijgen. Knikkende hoofden en een voorzichtige poging tot dansen; veel verder ging het niet. Eerlijk gezegd sloeg de vonk dus niet echt over, ondanks de vermetele pogingen van de hofnar van Think of One om het publiek aan te zetten tot meer actie. Voor een kolkende menigte vol feestende, lachende mensen is een constantere kwaliteit nodig, of een beter opgebouwde setlist. Juist de wisselvalligheid in het Think of One materiaal maakte dat het moeilijk was en bleef om de warme sferen vol jazz, folk, klezmer en zelfs een vleugje dynamische postrock vast te houden.
Think of One & the Marrakech Emballages Ensemble spelen zichzelf een slag in de rondte, maar vergeten daarbij nog wel eens het publiek te vermaken. Genoeg acts kunnen zich dat veroorloven; het hoeft immers ook niet altijd feest te zijn. In het genre waarin Think of One opereert, is een jolige sfeer echter wel op zijn plaats. Gewenst zelfs. Vanavond ontbrak die helaas te veel. En daardoor sloegen zelfs de wel verdomd complex in elkaar zittende stukken vol twinkeling en verrassing een beetje dood. De twee toegiften waren dan ook erg veel gevraagd. Had Think of One gespeeld in de warmere Ekko en een beter opgebouwde set gespeeld, dan had het een geweldige avond kunnen worden. Nu bleven ze helaas steken bij een echte net-niet-ervaring. Daar had meer in gezeten… En daar verandert zelfs de fraai besnorde bassist van Zita Swoon niets aan.
http://www.kindamuzik.net/live/think-of-one/think-of-one-the-marrakech-emballages-ensemble/4555/
Meer Think Of One op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/think-of-one
Deel dit artikel: