Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Jason Merrit, ook opererend onder de naam Whip, is de voorman van Timesbold. Aan zijn figuur is af te lezen wat je in huis hebt. Zijn geblokte bloes, de hoed op zijn hoofd, de donkere kringen om zijn ogen, de akoestische gitaar in zijn hand en de trillende stem die uit zijn mond komt: het is droefheid, melancholie, platteland, americana en folk. Tel daarbij op zijn cynische grapjes en de kleine maar vele slokjes uit zijn glas wijn. Dan heb je een mooi boegbeeld. Om hem heen cirkelen de praatgrage Max Avery Lichtenstein, de kinderlijk giechelende Tony San Marco, de stoïcijnse Eli Schneider en de verlegen Jesse Sparhawk. Op één instrument vast te pinnen zijn ze geen van allen. Wat een hoop heen en weer geloop en een voortkabbelend optreden oplevert.
Timesbold geniet vooral enige bekendheid in Nederland en België. Vandaar dat de band, die niet van het platteland maar uit New York komt, vaak hier te vinden is. Vorig jaar eindigde Timesbold nog hoog in de Vera-poll en niet zo lang geleden stond Jason Merrit in zijn eentje als Whip in de grote zaal. Ditmaal was Vera voor de helft gevuld. De band voelde zich zichtbaar thuis, benadrukte nog eens dat ze het fantastisch vonden om in Nederland en België te spelen en verliet het podium niet gedurende zo'n twee uur en een kwartier. Hierbij wordt gemakshalve de korte drinkpauze vergeten, die door de band werd ingelast omdat de bar tijdens het concert gesloten werd. Reden voor een dergelijke maatregel is de verwachting van een verstild concert. Of het daar aan lag of aan iets anders; er was prettig genoeg sprake van een respectvol publiek.
Timesbold komt uit het genre van de singer-songwriter. Er worden echter veel uiteenlopende instrumenten bij betrokken. Naast de gewone bass, gitaar en drums waren ook een banjo, een contrabas, een harp, een xylofoon, een mondharmonica, een slidegitaar, verschillende keyboards en een sampler aanwezig. Zelfs een laptop hoorde bij het instrumentarium. Zo was er sprake van een opvallende hoeveelheid elektronica in het traditioneel zo authentieke gebied, waarin Timesbold zich beweegt.
Het songmateriaal was daarentegen niet opzienbarend, maar eerder degelijk en smaakvol. Het eerste uur van het concert bestond uit een flinke reeks tamelijk korte nummers. Jason Merrit zong zijn poëtische teksten met zijn op Will Olham lijkende stem over gelaagde alt.country, aangevuld met achtergrondzang. In het tweede uur werd de sfeer joliger, werden enkele verrassend uitgesponnen nummers gespeeld en verminderde de droefheid in de nummers. De slotsom was een ontspannen en mooi concert.
http://www.kindamuzik.net/live/timesbold/timesbold-6151/6151/
Meer Timesbold op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/timesbold
Deel dit artikel: