Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De grote, Amerikaanse Titus Andronicus-hype is nog niet overgeslagen naar Rotterdam, waar slechts een man of zestig, zeventig op het concert van de indierockers in Rotown is afgekomen.
Wat die mensen zien, is dat Titus Andronicus feitelijk de grote Patrick Sticklesshow is. De bebaarde frontman heeft niet alleen een stem die op die van Conor Oberst lijkt, zijn compositorische ambities liggen ook zo hoog, getuige het luid bejubelde The Monitor, een conceptalbum rond de Amerikaanse burgeroorlog. Dat vereist uiteraard ook muzikanten die dat uit kunnen voeren.
Stickles zelf doet dat moeiteloos. Hij is het soort muzikant dat zijn gitaar kan stemmen en ondertussen kan doorzingen en hij frommelt zelfs nog een stukje fretboard tapping in het concert. De rest van de band zit echt een paar klassen lager, meer op het niveau 'sympathiek indierockbandje'. Verprutsen doen ze het net niet, maar ze kunnen niet mee met Stickles en moeten zich strak aan het hen door hem opgelegde script houden. De bassist heeft het daarbij duidelijk het zwaarst om het niveau bij te benen. Wie Titus Andronicus live ziet, verbaast zich geen moment dat voor The Monitor zo veel gastmuzikanten zijn gebruikt.
Het gebrek aan klasse van de band is de hoofdreden voor de middelmatige indruk die Titus Andronicus achterlaat, maar Stickles zelf komt er ook niet helemaal zonder kritiek vanaf. Zijn getergde zanglijnen hebben de neiging erg op elkaar te lijken en hetzelfde geldt voor de opbouw van de songs. Maar ondanks dat is de indruk die achterblijft toch vooral die van een enorm talent, dat wat harder moet zijn in zijn personeelsbeleid.
Foto door Mike (cc) genomen @ Maxwell's in Hoboken, NJ in april van dit jaar.
http://www.kindamuzik.net/live/titus-andronicus/titus-andronicus/20186/
Meer Titus Andronicus op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/titus-andronicus
Deel dit artikel: