Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Direct bij het verlaten van Den Haag Centraal merk je het: TodaysArt is van start gegaan. Al van verre kondigt het epicentrum op het Spuiplein zich aan met licht- en geluidsgolven. Met het wegvallen van het North Sea Jazz-festival zijn de nodige geldzakken doorgeschoven naar TodaysArt en daar weten ze bij de organisatie wel raad mee.
In de Lutherse Kerk leidt niemand minder dan Robert Henke (foto boven) de dienst met een interactieve geluidscollage. Een tiental speakers wordt gevoed door een sequencer en de bezoekers mogen het ritme en het volume bepalen via twee computers. Het causale verband tussen actie en reactie is alleen moeilijk te bepalen, en ook het lage volume geeft een erg vrijblijvend karakter aan het geheel. Dat Henke zelf rondloopt en uitleg geeft is leuk, maar lost daar niets van op.
Een compensatie vormt zijn liveset later die avond. Met Layering Buddha had Robert Henke - zeg maar - de ambienthit van het jaar in handen, en dat werpt zijn vruchten af. De Lutherse Kerk zit flink vol met Nederlanders die uit alle macht proberen te mediteren. Een korte inventarisatie levert een flink aantal esoterische blikken, samengevouwen handen, kaarsrechte ruggen, lotushoudingen en op de ijskoude vloer liggende mannen op. Henke zelf zit als een stoïcijns Boeddhabeeld achter zijn laptop en zet een prachtige ambientset met vele ruimtelijke effecten neer.
Op de Grote Marktstraat lijken designbureau LUST en de geluidskunstenaars Mike Rijnierse en Detlef Villerius met THX: The Hague International Airport het beste werk van Schiphol dunnetjes over te doen. Met tientallen enorme schijnwerpers is 's werelds eerste stedelijke landingsbaan een feit, inclusief auditieve landingen en een enorm wit vliegtuig in duikvlucht. Het resultaat is indrukwekkend, maar maakt de bezoekers vooral blij dat ze niet in de buurt van een echt vliegveld wonen.
Middenin de beangstigend symmetrische architectuur van het Haagse Stadhuis, liefkozend het ijspaleis genoemd, treedt Raster-Notons wonderkind Kangding Ray (foto rechts) op. Niet geheel onverwacht vindt er een prachtige symbiose plaats tussen het steriele atrium en de mathematisch gebalanceerde beats & bleeps. De nadruk in de set ligt op werk van zijn in januari te verschijnen nieuwe album, waarbij hij veelvuldig gebruikmaakt van realtime gemodificeerde vocalen, gesampelde gitaren en een harder, ruwer geluid dan luisteraars van zijn debuutalbum Stabil gewend zijn. Strak geluid, mooie visuals, veel variatie, de broodnodige warmte én een prachtige setting zijn de beloning voor de mondjesmaat verschenen toeschouwers.
Boxcutter had met Oneiric misschien wel het engste elektronica-album van 2006. Als je dan, verstopt achter een podiumdecoratie van hardboard een nerveuze, prototypische laptopnerd met een te groot zwart shirt ziet, dan is de relatie tussen persoon en artiest lastig te leggen. Gelukkig doet Boxcutter live niets onder voor de albumversie. Vooral als Barry Lynn zijn basgitaar ter hand neemt, lijkt hij zich eindelijk thuis te voelen op het podium en in de muziek. Jammer genoeg is het geluidssysteem van Paard van Troje's kleine zaal niet mans genoeg om diepe dubstep en breaks goed weer te geven, waardoor de impact en urgentie van de muziek kwijtraakt.
Wat dat betreft hebben Phon.o vs Chris De Luca (foto links) het een stuk beter door. Zij spelen hun moddervette breaks, house, hiphop en andersoortige beats op een prima volume en geluidssysteem in de hoofdzaal van het Paard van Troje. De heren combineren non-verbaal enthousiasme met ongelofelijk catchy thema's en aanstekelijke, stuwende beats. Het gevolg is een kolkende en euforische zaal. En terecht!
Eén van de meest legendarische namen op TodaysArt staat op de vrijdagavond in AStA. Galaxy 2 Galaxy, een liveconcept van leden van Underground Resistance, kenmerkt zich vooral door de ruime aanwezigheid van jazz en retrogeluiden. De band lijkt rechtstreeks uit The Fresh Prince of Bel-Air gestapt te zijn, inclusief bruine blouses en - jawel! - bandana’s. Wie detroittechno verwachtte komt met lege handen thuis, maar voor verder kijkende liefhebbers is er veel te genieten qua performance en muziek.
Diezelfde conclusie geldt eigenlijk voor heel TodaysArt. In veel gevallen zijn het niet de makkelijkste artiesten en de meest voor de hand liggende plaatsen, maar met enige voorbereiding, bereidwilligheid en liefde pakt het meestal erg goed uit. Van die zakken geld lijkt dus niets onnodig uitgegeven.
Foto Kangding Ray door Eelco Borremans, foto's Rober Henke en Chris de Luca door Koen Veldman.
http://www.kindamuzik.net/live/todaysart/todaysart/16007/
Meer Todaysart op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/todaysart
Deel dit artikel: