Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met maar één echte hit, 'Monsoon' verkoopt Tokio Hotel de Heineken Music Hall en Ahoy volledig uit. De eendagsvlieg lijkt gevlogen, getuige de 250 'fans' die hun kaarten op Marktplaats aanbieden. Vanwege een repetitieweek, of omdat "ik het nu niet meer goed vind." Nick, een Utrechtse handelaar, dumpt zijn prijzen: "Ik win het wel weer terug met Pinkpopkaarten." Vandaag neemt hij zijn verlies. Ook de 'officiële' ticketwebsites, zoals het obscure Pepetickets, verlagen de prijzen. Ze moeten wel, want het aantal gezochte kaarten op Marktplaats staat op zeven.
In Ahoy is hier niets van te merken. Drommen meiden stormen naar binnen om een plekje aan het podium te veroveren. Gewapend met spandoeken, uitgeknipte kartonnen hartjes, opgeblazen condooms, knuffelberen en glow-in-the-dark-sticks. Ergens vooraan staat een tiener met droge humor; ze klapt een paraplu uit tijdens het nummer 'Monsoon'. Het is "Ich liebe dich" voor en "Free hugs 4 Gustav" na.
Ahoy is tot de nok gevuld met kinderen vanaf een jaar of acht en tieners die Tokio Hotel "supervet" vinden. De ogen zwart geverfd. Verder zijn er veel ouders aanwezig, de meesten met de vingers in de oren.
Een vader drukt zijn muzikale statement uit door middel van zijn Pink Floydshirt. Andere spreken elkaar bemoedigend toe tijdens een toiletbezoek. Succes en sterkte. En wat een gegil hè? Sommigen bombarderen zichzelf tot werkpaard en baden in het zweet met hun dochter op de rug. Anderen schuifelen heen en weer bij de garderobe. Er wordt ongemakkelijk bewogen. Enkele opvoeders genieten uitbundig mee.
De kleinsten in de Arena hebben een slimme plek gevonden. De verhoging waar de snoeren onderdoor lopen maakt hen vijf centimeter langer. De meisjes kijken over een zee van camera's naar hun favoriete boyrockband die een gelikte show weggeeft. Duits en Engels wordt gemakkelijk meegezongen, deze generatie groeit op met een talenknobbel.
Ondertussen staat het barpersoneel bijna werkloos toe te kijken. Normaal wordt er eindeloos bier geschonken, vanavond verkopen ze maar weinig. Na het optreden heeft de merchandise het drukker. Vooral de linnen tasjes gaan hard. Die zijn met een tientje het goedkoopst.
De meiden delen hun triomfen. Trots toont een meisje een stukje handdoek, dat ze met een aantal medefans als een soort prooi heeft verslonden. Anderen klagen, want in hun vak is niets gegooid. Buiten, achter de muur van ouders, worden nog wat illegale vijf-euro-posters aangeschaft, binnen trachten nog een paar jonge fans de security om te praten voor een wandeling backstage.
Zo is een avond Tokio Hotel een feest. De volmaakte show en de X-factor van zanger Bill dragen daar aan bij. Maar de echte sfeermaker is het publiek, dat zichzelf aandoenlijk, onbevangen en bijna onophoudelijk gillend een fantastische avond bezorgt.
http://www.kindamuzik.net/live/tokio-hotel/tokio-hotel/16675/
Meer Tokio Hotel op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tokio-hotel
Deel dit artikel: