Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De stoelen waren uit de berging gehaald voor het uitverkochte concert van Tom Barman & Guy Van Nueten. De bar ging dicht toen Tom het eerste akkoord op zijn akoestische gitaar aansloeg. De vereiste aandacht en stilte om het optreden tot zijn recht te laten komen werd ook gegeven. De dEUS-voorman vertelde later dat hij het Amsterdamse publiek had gevreesd omdat ze 'zo goed lullen konden'. Hij refereerde daarbij aan zijn eerste optreden in de Nederlandse hoofdstad in '94 waar het gemekker van de toeschouwers, in de inmiddels afgebrande discotheek The Roxy, boven het lawaai van zijn band uitsteeg.
Maar de tijden zijn veranderd. Toen was Worst Case Scenarionet uitgekomen en moest de revolutie die dat album in België zou veroorzaken nog beginnen. Tien jaar later heeft Barman een onaantastbare status verworven en kan hij niets meer fout doen. Zelfs niet als hij zich aan dance (Magnus), dj-en, solo optredens of een film (Any Way the Wind Blows)waagt.
Tijdens De Nachten 2001 kwam de samenwerking met pianist Van Nueten tot stand. Barman en Van Nueten stortten zich toen op het werk van Nick Drake en deden dit zo verdienstelijk dat ze vaker samen gingen optreden. Daar kwam het eind vorig jaar verschenen dubbelalbum Live uit voort en het succes daarvan deed hen besluiten om nog wat optredens in Nederland te geven. Ook nu passeerde Drake de revue met 'Riverman', 'Pink Moon' en het wonderschone 'Fruit Tree'. Een andere favoriet, Randy Newman, moest het met twee bewerkingen doen: 'Louisiana' en 'Guilty'.
Het is verbazingwekkend hoe goed Barman deze artiesten nabootst. Hun beleving en voordracht kopieert hij vlekkeloos. Toch is dat Tommie misschien juist wel ten voeten uit. De man kan van alles wat: een beetje zingen, een beetje gitaarspelen, een beetje componeren, een beetje performen, maar nergens is hij heel goed in. Zijn grootste talent is het hebben van smaak. Goede smaak. Niet alleen zijn keuze voor de covers bewezen dat deze avond, maar ook het talent om met mensen samen te werken die hem aanvullen. Wat zou dEUS geweest zijn zonder Stef Kamil Carlens of Klaas Janzoons? Magnus had zonder CJ Bolland niet kunnen bestaan, en dat hij veelvuldig als dj gevraagd wordt dankt hij meer aan zijn netwerk dan aan zijn neus voor het betere beukwerk. De gespeelde dEUS nummers konden in hun kale setting dan ook niet wedijveren met de gekozen klassiekers. Alleen 'Serpentine' wist aan te haken bij het hoge niveau van bijvoorbeeld 'After Midnight' van JJ Cale. Absoluut geen schande natuurlijk, maar 'Serpentine' was nu juist zo goed omdat Van Nueten hier met de altijd interessante arrangementen van dEUS aan de haal ging. Dat hij dat niet meer deed - zoals met het uitzonderlijke banjo motief van 'Instant Street' - was dan ook jammer.
Toch kreeg het publiek waar voor de betaalde 20 euro. De heren speelden maar liefst tweeëntwintig liedjes en waren in opperbeste stemming. Voor de fans is het natuurlijk fantastisch om hun held eens iets anders te zien doen en zo zijn helden te leren kennen. Het mee fluiten van het publiek met Beefhearts' 'Harry Irene' bewees dat zijn bijzondere benadering vruchten begint af te werpen. Met de lente weer in aantocht is echter de tijd aangebroken om de stoelen aan de kant te schuiven, kaarsen te doven en de elektrische gitaren weer op te pakken. Barman gaf daar alvast een voorproefje van door een nieuw, energiek nummer te spelen dat vraagt om een dEUS-aanpak. Op naar het volgende hoofdstuk.
http://www.kindamuzik.net/live/tom-barman-guy-van-nueten/tom-barman-guy-van-nueten/5442/
Meer Tom Barman & Guy van Nueten op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tom-barman-guy-van-nueten
Deel dit artikel: