Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Paradiso is uitverkocht en de beeldschone Trixie Whitley heeft het lastig. Heel lastig. De zenuwen zullen het niet zijn, zou je zeggen. De New Yorkse Belg heeft dan wel geen debuut uit, ze heeft wel al voor ruim 1000 man in Brussel gespeeld als frontvrouw van Black Dub. Voor dit rootsproject van Daniel Lanois, de producer van onder meer U2 en Bob Dylan in de jaren tachtig, vloog deze de jonge zangeres om de haverklap in met zijn privévliegtuig. Het duo completeerde zich met Brian Blade, waarschijnlijk de meest groovende jazzdrummer op deze planeet. Zo werd de singer-songwriter met rockallure van de ene op de andere dag een rootsdiva.
Die rootshoek paste de dochter van blueszanger Chris Whitley heel goed. Trixie is door en door zangeres, heeft een dijk van een stem, een groot bereik en een fijne snik. Haar piano- en gitaarspel is vooral begeleidend. Dat komt pijnlijk naar voren wanneer ze op gitaar een aantal fouten maakt. Na elke misser schreeuwt ze gefrustreerd "Ah!" uit.
Whitley zwalkt solo. Foutjes, getergde blikken, tussen de nummers eindeloze wisselingen van gitaarstemming en vage monologen. Het. Kost. Moeite. Zelfs haar schone stem schokt, zo erg dat ze haar (normaal vlekkeloze) hoge melodieomspelingen niet haalt. Ze kan absoluut beter, getuige eerdere optredens.
Je voelt dat het voor Whitley haast een bevrijding is wanneer de band erbij komt. Het is geen Chris Whitley, maar met dEUS-bassist Alan Gevaert heeft ze ook niet de minste familie bij zich. Hoewel bevrijd, zoveel beter wordt ze er niet op. Een meer uptempo versie van Black Dubs 'I'd Rather Go Blind' slaat de toon mis. Het gevoel dat haar sterkste nummer tot op heden zo speciaal maakt, is totaal verdwenen. Ze mag erg blij zijn met het talent dat ze heeft; een bewonderenswaardige stem, spannende arrangementen en ijverige spellust weten de set te redden. Weinig singer-songwriters hadden hier mee weg kunnen komen. Haar jonge leeftijd stemt het publiek duidelijk mild.
Pas tegen het einde van de set komt de zelfverzekerde, vrije en innemende zangeres terug. Gelukkig met in ieder geval één kippenvelmoment: een nieuw nummer dat ze aan haar overleden vader opdraagt. Het publiek vraagt om een toegift, Trixie Whitley kijkt verlegen om naar een uitverkocht Paradiso. Wellicht zijn het toch de zenuwen, waar de zangeres last van heeft.
http://www.kindamuzik.net/live/trixie-whitley/trixie-whitley/22445/
Meer Trixie Whitley op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/trixie-whitley
Deel dit artikel: