Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Turbonegro op tour met een nieuwe CD onder de arm. Dat klonk een kleine vijf jaar geleden nog onmogelijk, door de opname van zanger Hank von Helvete in een psychiatrische inrichting. Anno 2003 is het waarheid en heel rock ’n roll minnend Nederland trok naar de hoofdstad. Waaronder verdacht veel leden andere bands. Turbonegro heeft dan ook vooral veel aanzien genoten bij collegamuzikanten, getuige de rits tribute-CD’s die zijn uitgebracht. Zag ik daar niet de zangeres van The Riplets voorbij lopen? Staan daar de bassist en gitarist van Wiseguy niet aan de bar? Drinken daar de leden van Peter Pan Speedrock niet een pilsje met de ex-zanger van Candybar Planet? All in the name of rock ‘n roll! En dat onder het goedkeurend oog van het onbetwiste enfant terrible van diezelfde rock ’n roll.
The Spades hadden de eer de avond te openen. Dit deden ze vakbekwaam en strak, ook al was het nog vroeg en hadden ze nog niet de aandacht van de hele zaal. Het enige waar het Eindhovense vijftal voor moeten waken is de overexposure die er nu bestaat rond hen. De band vervalt net te snel in poses en dat doet de muziek geen goed. Hun ramrock kon net niet het hele optreden boeien. Maar hopelijk hebben ze op hun Amerikaanse avontuur genoeg ervaring opgedaan om op hun nieuwe plaat niet in die valkuilen te vallen en de muziek voor zichzelf te laten spreken.
Dat het met het livegeluid van The Spades goed zit onderstreept de volgende naam op de poster: Division Of Laura Lee. Je kan als voorprogramma slecht geluid hebben, maar dit sloeg alles! Hun rock ’n roll met indie-invloeden bleef hangen bij de eerste drie rijen en vervloog daarna zodat de rest van de al aardig gevulde Melkweg niets meer dan een zweem van de muziek hoorde. Dat, gecombineerd met het feit dat de muziek je niet dusdanig bij je lurven greep zoals dat bij the Spades en Turbonegro wel gebeurt, maakte dat iedereen zich massaal naar de toog begaf. Of dat men toch nog even dat praatje ging maken met de buren, waar ze tijdens het hoofdprogramma geen kans meer voor hadden. De band merkte dit en het afscheid was dan ook een dikke middelvinger.
Turbonegro had al gewonnen voor ze het podium betraden. De ‘death punkers’ zette na de intro van hun nieuwe CD ‘Scandinavian Leather’ ook meteen het eerste nummer van die plaat (‘Wipe It ‘Till It Bleeds’) in, en de toon was gezet. Dit zou een avondje vol ranzige, homo-erotische en sadomasochistische uitspattingen worden. Gelukkig voor de voorste rijen bleef het alleen bij de teksten en een enkele emmer vol nepbloed. De band, uitgedost als een creepy versie van The Village People, liet een dwarsdoorsnede van hun vorige (‘Apocalypse Dudes’) en hun nieuwe album horen, met twee uitstapjes naar het oudere ‘Ass Cobra’. Nieuwe, typische Turbonegro-nummers als ‘Turbonegro Must Be Destroyed, ‘Sell Your Body (To The Night)’ en ‘Fuck The World’ waren strategisch tussen publiekslievelingen als ‘Selfdestructo Bust’, ‘I Got Erection’ en ‘Get It On’ geplaatst. De verdieping van hun geluid die op ‘Scandinavian Leather’ is te horen (grotere rol voor de toetsen, handclaps, voller gitaargeluid) was de band live ook meester. Hopelijk blijft de band (lees: Hank von Helvete) deze tour wel stabiel, zodat zij ook buiten de scene kunnen groeien.
http://www.kindamuzik.net/live/turbonegro/turbonegro-division-of-laura-lee-the-spades/3159/
Meer Turbonegro op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/turbonegro
Deel dit artikel: