Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
We geven het eerlijk toe: in de jaren ’80 luisterden wij naar andere platen dan naar die van Tuxedomoon. Als we onze Nissan aan zijn halfjaarlijkse schoonmaakbeurt onderwerpen zwieren we nog steeds graag onze Thriller-cassette op. Niets om beschaamd over te zijn (de critici hebben ons ondertussen gelijk gegeven). Evenmin over het feit dat we tot een week geleden nog geen enkel nummer van hen hadden gehoord. Tuxedomoon heet niet voor niets een cultband te zijn, en dat woord staat nogal vaak synoniem voor vrij geniaal maar redelijk ontoegankelijk. Deze band met roots in San Francisco vormt daar dus geen uitzondering op. In de illustere jaren ‘80 maakten ze enkele klassieke albums (Half-Mute, Desire) die zich qua stijl net zo moeilijk laten omschrijven als de baardgroei van Hugo Coveliers. Tussen hun laatste studioplaat en hun nieuwe, Cabin in the Sky, ligt intussen al meer dan zeventien jaar, maar het rijtje gastmuzikanten dat aan het album meewerkte (waaronder DJ Hell en John McEntire van Tortoise) bewijst duidelijk dat Tuxedomoon (vooral bij muzikanten) een grote reputatie geniet. Live vonden wij ze net zo schizofreen en bevreemdend mooi klinken als op plaat. Inderdaad, u raadt het al, wij zijn intussen al grote fans.
Tuxedomoon bestaat uit drie multi-instrumentalisten die op het podium van instrumenten wisselden als waren het Panini-stickertjes van de zeldzaamste soort. Alleen hun bassist hield het meer dan een uur vol om onverstoorbaar monotone en repetitieve baslijnen te blijven spelen. Het hadden stuk voor stuk loops en samples kunnen zijn die niet op de backingtape met beats en percussie stonden. De band speelde dan ook zonder live-drummer, maar deed verder op geen enkel vlak onder voor een tienkoppig freejazz-orkest. Flarden piano, primitieve overstuurde gitaarriffs, grillige trompet –en saxofoonpartijen en digitaal gefilterde violen bewogen zich rond de kale en koude ritmes en botsten en flirtten afwisselend met elkaar. De helft van de tijd weefden ze hun klanktapijten gewoon zonder drumcomputers, en het klonk er niet minder intens door. Ondertussen werden er spaarzame teksten gezongen en gecroond, vaak fragmentarisch, soms dan weer heel lyrisch en anekdotisch.
Tuxedomoon heeft zijn roots in de postpunk en wave van de late jaren ‘70 maar ging al vlug buiten de hokjes van het genre kleuren door het uitgesproken gebruik van klassieke instrumenten. Om u een ietwat toereikend beeld te geven van hoe Tuxedomoon klinkt, moeten we zwaar beginnen namedroppen. Wij dachten bijvoorbeeld aan Miles Davis, Captain Beefheart, Velvet Underground, Bauhaus, St.-Germain, Michael Nyman, maar evengoed aan Tarwater of Radiohead.
Wat ons aan Tuxedomoon vooral opviel, naast de schitterende, stuurse en avontuurlijke muziek, was de klasse en rust waarmee ze het podium innamen. Hier werd nagedacht over muziek en hoe je er op een intrigerende manier mee kan communiceren. Tuxedomoon kijkt over de hekken van de muziekformats die ze ons verkopen op TMF of MTV en gaat het kunstige en de avant-garde niet uit de weg. De knappe, sobere projectieshow werd constant interactief gebruikt met de muziek. Ze hadden zelfs iemand meegebracht die er af en toe mee knoeide en die daarnaast ook schaduwen op het doek toverde, met witte vlaggen zwaaide en zelfs af en toe een mime-act bracht. De licht theatrale, bijna dadaïstische sfeer bereikte een hoogtepunt toen opperhoofd Blaine Reininger de samples uit een drumcomputer vervormde en overstuurde terwijl op het scherm een zwart-wit gefilmde moordscène op een balkon roteerde in de maat van het muzikale bombardement.
Wij hadden het nieuwe in het oude ontdekt en waren oprecht blij dat we nieuwsgierig genoeg waren geweest om te komen kijken. Mocht u nog besluiten zich te verdiepen in deze eigenaardige band, dan bent u makkelijk een hele tijd zoet, maar als u van dingen als pakweg Tarwater en Tortoise houdt loont het misschien wel de moeite. Ergens deze week trekken we met onze stoute schoenen nog eens de zolder op. Daar is er ook altijd wel een doos die wacht om geopend te worden. Als we bot vangen is er altijd nog Ebay.
http://www.kindamuzik.net/live/tuxedomoon/tuxedomoon/6257/
Meer Tuxedomoon op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/tuxedomoon
Deel dit artikel: