Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Urenlange rijen voor de deur, nog eens een paar uur in een warm en bomvol stadion staan wachten, geen optimale geluidskwaliteit en ook nog eens drie kwartier Snow Patrol om het ongemak compleet te maken. Waarom doorstaan zoveel mensen dat iedere keer weer vrijwillig?
Het antwoord is simpel: U2 is in vrijwel alle opzichten nog steeds 'de grootste rockband op aarde.' Een band die mensen over de hele wereld in het hart weet te raken met larger than life-stadionrock, groots pathos en charisma, een arena kan laten krimpen tot een klein zaaltje en en passant ook nog even de wereld probeert te redden.
Vanavond in de ArenA zijn alle vertrouwde elementen van een U2-show weer aanwezig. Bij opkomst springt Bono maniakaal rond met een blik in zijn ogen die lijkt te zeggen: ik lust jullie rauw. Als een opgefokte bokser voor aanvang van een kampioenswedstrijd. Het podium wordt omringd door een catwalk en bewegende bruggen, waarover de band heen en weer rent. Bono memoreert aan hun eerste optreden in Paradiso en Nederlandse vrienden als Anton Corbijn. Het stukje maatschappelijk bewustzijn wordt dit keer ingevuld door een videoboodschap van de Zuid-Afrikaanse aartsbisschop Tutu en een indrukwekkende parade van mensen uit het publiek met maskers van de Birmese mensenrechtenactiviste Aung San Suu Kyi voor hun gezicht.
Het kan dus nauwelijks meer mis gaan, maar toch komt het niet helemaal los. Op hun laatste album lijkt U2 wat last te hebben van een gebrek aan frisse ideeën en een podium van 360° is ook niet het meest inspirerende concept voor een tour. Zeker in vergelijking met producties als ZooTV, PopMart en Elevation. Het sfeervolle 'Ultraviolet' komt niet zo goed uit de verf en verplichte nummers 'Sunday Bloody Sunday' en 'Pride (in the Name of Love)' worden zelfs een beetje afgeraffeld en missen de urgentie van weleer. Zeker voor een band als U2 is dat dodelijk.
Toch weet U2 nog steeds een half stadion staand op de stoelen te krijgen, een prestatie die weinig bands kunnen evenaren. Rockers als 'Get On Your Boots' en 'Vertigo' knallen er met overtuiging in en ook 'The Unforgettable Fire' en 'In a Little While' leveren mooie momenten op. Op die momenten werkt Bono's magic wél en als iedereen meezingt met 'I Still Haven't Found What I'm Looking For' verandert de ArenA daadwerkelijk in een intieme ruimte en bewijst U2 waartoe het in staat is.
Simon Vinkenoog zou gezegd hebben: "It don't mean a thing, if it ain't got that swing." Ondanks de hoogtepunten ontbreekt het deze avond soms teveel aan die swing. U2 kan wel iets meer van dat 'onvergetelijke vuur' van vroeger gebruiken, maar toont zich ondanks dat nog steeds de grootste rockband op aarde.
Foto's zijn van U2's eerste optreden in Barcelona.
http://www.kindamuzik.net/live/u2/u2/18921/
Meer U2 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/u2
Deel dit artikel: