Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zo tussen Fields of Rock en Graspop in mag W2 zich in de handjes knijpen met de gerealiseerde kaartverkoop. Ondanks de vers geïnstalleerde airco in W2 kan het instituut Vader op een bescheiden maar warme belangstelling rekenen.
Aan de drummer van Requiem eerst de schone taak om roet in het eten van zijn band te gooien. Reto Crola focust zich volledig op zijn clicktrack, en vergeet daarbij dat metal behalve om snelheid ook om kracht draait. Blastbeats verzanden in aaibewegingen over zijn snaredrum. Het ontbreekt de bandmotor aan pk’s om de classificatie ‘brute death metal’ waar te maken. Een lusteloos over de monitors hangende zanger brengt daar evenmin verandering in.
Belphegor gooit drumtriggers in te strijd om een zelfde euvel te voorkomen. Een strakke geluidsmuur is het resultaat. Neil Peart van Rush zei ooit: "The perfect is the enemy of the good”. Deze vlieger gaat helaas ook op voor Belphegor. Na een half blijkt de mix van black en death metal te monotoon en zielloos om te blijven boeien.
Naast een indrukwekkend eigen repertoire staat Vader [foto's]bekend om een aantal machtig uitgevoerde Slayercovers. Tijdens het eerste deel van de set staat zijn de bulderende verzoeken daarom niet van de lucht.
“Slayer? It’s Vader!” reageert zanger Piotr "Peter" Wiwczarek laconiek, om zijn weg ongestoord te vervolgen. Vaders volharding wordt beloond. Na een verpletterende uitvoering van ‘Helleluyah’ haalt niemand het nog in zijn hoofd om ‘Slayer!’ te roepen. Vader overtuigt met gemak op eigen kracht. De Spartaanse death metal van de band – glamrockventilators bij de gitarist en bassist daargelaten - is nog even effectief als in 1986.
http://www.kindamuzik.net/live/vader/vader-belphegor-requiem/15646/
Meer Vader op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/vader
Deel dit artikel: