Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het Blue Note Records Festival viert zijn vijfde verjaardag met een alweer een tiendaagse greep uit het aanbod van de overweldigende artiestencollectie van het jazz-platenlabel, aangevuld met Belgisch talent.
Eric Legnini is een Italiaanse Belg die overwegend mooie mijmerende jazz brengt, zacht ingekleurd met accenten uit gospel. Niet avontuurlijk, maar overtuigend in natuurlijke eenvoud. Het titelnummer van zijn laatste cd Miss Soul mag er zijn en Legnini ondervindt niet veel moeite, ondanks een portie melancholie, zich perfect één te maken met de vriendelijke atmosfeer die over de Bijloke-site heerst
Jason Moran [foto links] is een 31-jarige pianist die al enkele albums voor Blue Note maakte. Enorm veelzijdig in zijn aanpak en verbeelding weet hij te imponeren met een gevarieerde, maar consitente set, waarin zelfs samples en drumcomputer worden opgemerkt. Eindeloos overstekend van intiem en warm impressionistisch naar burlesk filmisch pent hij zijn verhaal. Dan zoekt hij verbeten om de taal van de straat te te rijmen met de klassieke jazzidiomen, zoals hij overtuigend doet in een versie van Afrika Bambaata’s straatklassieker ‘Planet Rock’.
Dat de presentator daarna aankondigt dat Jason Moran gaat signeren aan een cdstand en we dus maar beter de dj’s Big Train en White Jazz, kunnen vergeten is een uitschuiver, die snel vergeven wordt. De compromisloze en luchtige selectie van de dj’s vormt een tegengewicht voor de soms doortastende experimenten en emoties in de podiumtent.
Zo blijkt het aangenaam toeven in het feestdorp van het Blue Note-festival, een duidelijk pro van een festival dat ook in zijn programmatie de wat starre, zittende houding van een typisch jazzpubliek wil doorbreken. De eerste week van het festival is voorbehouden aan meer klassieke jazz of gevestigde waarden in het circuit (All that Jazz). In de laatstste week van het festival (All that Jazz?) wordt een vraagteken geplaatst bij de rol die jazz zich heeft toegeëigend in de bevruchting en bestuiving naar bijvoorbeeld werledmuziek, pop of acid-jazz.
Hoofdact op zaterdag is Wayne Shorter [foto rechts], vooruitdenkend saxofonsit in het legendarische combo rond Miles Davis en Joe Zawinul dat In a Silent Way maakte en later stichtend lid van Weather Report, de uitblinkers in elektronische fusion-rock-jazz, Een zwaargewicht dus, dat is duidelijk te horen aan de gedempte stemmen waarmee iedereen die dag over Shorter spreekt.
Shorter kan zijn reputatie als publiekslieveling echter slechts gedeeltelijk waarmaken. De ondertussen 72-jarige Shorter liet in 2001 van zich horen met de cd Beyond the Sound Barrier’, met daarop live-bewerkingen van muziek opgenomen op drie continenten. Van bij aanvang van het optreden maakt hij duidelijk dat hier een Shorter nieuwe stijl mag verwacht worden. De ritmiek lijkt te bestaan uit pulsaties, er zijn weinig aanknopingspunten en de soms weinig toegangkelijke assosiatieve speelstijl vergt veel van het publiek.
Shorter begint wijfelend aan zijn set, terwijl hij de ruimte geeft aan zijn muzikanten. Of zijn het de muzikanten die proberen een soms niet al te bijdehandse Shorter te stimuleren? Vooral drummer Brian Blade steelt de show, met indrukwekkende accenten en een mimiek en ritmiek die getuigen van een grote klasse. Shorters initiële terughoudendheid doet de verwachtingen over wat gaat komen groeien, maar de man laat de voorgrond toch meer invullen door de drummer en door bassist John Patitucci.
Shorter kiest de moeilijke weg en daagt het publiek uit door tergend traag zijn sfeer te schilderen.. Hij laat zijn vleugelmannen vrij in hun keuze en vijlt discreet kantjes en hoekjes bij. Slechts uiterst selectief, en dan vooral op de sopraansax, toont hij zijn sjamanistische bezweringskunsten .
Slechts achteraf beseft men dat dit een keuze is die respect afdwingt, de keuze van een man die evengoed zou kunnen verdergaan op de cash-in van zijn reputatie, maar een nieuwe vorm van jazz probeert, die het soms moeilijk heeft om van idee naar concrete werkelijkheid overgezet te worden
Blue Note Records Festival heeft de vinger aan de pols met deze editie.
Fotografie: Jos L. Knaepen
http://www.kindamuzik.net/live/wayne-shorter/wayne-shorter-jason-moran-eric-legnini/13420/
Meer Wayne Shorter op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wayne-shorter
Deel dit artikel: