Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wie bij Scandinavië uitsluitend aan koud denkt, zit wat muziek betreft op een dood spoor. Er lijkt namelijk steeds meer warmbloedige muziek uit deze regio te komen, kijk bijvoorbeeld naar de jongste editie van Motel Mozaïque, afgelopen weekend. Daar speelden elektronische opgetogen acts The Whitest Boy Alive, Röyksopp en vrolijke singer-songwriter Loney Dear.
Ook de bands die op deze paaszondag in Paradiso spelen, komen linea recta van het multikunstenfestival uit Rotterdam. Die podiumervaring is aan Marching Band niet af te zien. Hun Zweedse motor mag voorzien zijn van puntige riffs en Vampire Weekend-achtige melodieën, hij loopt niet gesmeerd. De samenwerking is dansbaar maar te rommelig om echt te vermaken. De bassist lijkt met zijn hoofd bij een metalgeoriënteerde hobbyband te zitten, de duozang klinkt monotoon en onzuiver.
Dat het ook anders kan, bewijst Hjaltalín [foto rechts]. Dit achttal uit IJsland maakt trefzekere liedjes die het midden houden tussen Sigur Rós en Arcade Fire. Oftewel: gelaagde muziek die soms breekbaar en volks, soms overdonderend, bijna pompeus klinkt. Die muziek sust - door fraai samenspel van fagot en viool - en schudt wakker met avontuurlijke intermezzo's. Hoogtepunt van de dag!
Wie Vicky Christina Barcelona, de laatste film van Woody Allen heeft gezien, herkent in Wildbirds & Peacedrums [foto boven] -zangeres Mariam Wallentin de maniakale kunstenares Maria Elena. Net zoals het door Penelope Cruz gespeelde personage, gaat Mariam volledig op in wat ze doet, in dit geval muziek maken. Zij wil zingen, op trommels meppen, citer (snaarinstrument als een bord) spelen en dansen te gelijk. Dit levert een bijzonder schouwspel op - denk aan fluorescerende stuiterballen in een bezemkast - maar minder goede muziek.
De frêle zangeres komt energie te kort voor haar stage-act: ze doet denken aan een stervende zwaan en klinkt alsof haar tong aan het gehemelte zit vastgeplakt. Maar spastisch is dit optreden niet, daarvoor zijn de nummers waarin Mariam zich focust op de zang te sterk. Dan blijkt de Zweedse een reïncarnatie Janis Joplin: met een dijk van een stem en gevoel voor de blues.
Foto van Wildbirds and Peacedrums tijdens een show in Londen, genomen door Tnarik. Foto van Hjaltalin genomen tijdens Eurosonic, door ons eigen René Passet (beide onder creative commons).
http://www.kindamuzik.net/live/wildbirds-peacedrums/wildbirds-peacedrums-hjaltalin-marching-band/18418/
Meer Wildbirds & Peacedrums op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/wildbirds-peacedrums
Deel dit artikel: