Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Voorman Henry Binns vat het optreden net voor het einde perfect samen: “Basically, we just gathered some friends on a stage to make music with. Luckily for us, this turned out to work really well.” Daar is geen woord van gelogen, want samen met zijn Zero 7-collega Sam Hardaker kan Binns terugkijken op een uitermate geslaagd eerste optreden van de wereldtournee.
Ondanks de afwezigheid van José González weet de Britse band de afgeladen The Max-zaal van de Melkweg te vermaken met prachtige uitvoeringen van (en uitbreidingen op) zijn eigen werk. Het meeste materiaal wordt daarbij geplukt van het recente album The Garden, maar ook enkele platen van Simple Things en When It Falls komen (tot grote vreugde van het publiek) tijdens de anderhalf uur durende uitvoering voorbij.
Grote helden van de avond zijn zangeres Sia Furler en toetsenist Eddie Stevens. De eerste lijkt doorgeslagen gek, is hyperenergetisch en heeft er net een vliegreis van 28 uur vanuit Australië opzitten, maar weet ondanks alles geen noot te missen en een doorslaggevend stemgeluid neer te zetten. Niet alleen reproduceert ze probleemloos de albumopnames, ook voegt ze vele variaties toe om de bezoekers waar voor hun geld te geven. De keyboardspeler en elektronische alleskunner Eddie Stevens lijkt net zo gek als Furler. Half autistisch, kwart wereldvreemd en kwart dansend geeft hij zich volledig over aan het spelen van piano, Moog Prophecy, MacBook Pro, Midi-keyboard, Kaoss Pad, vocoder en Hammond. Die handelingen voert hij uiterlijk uit alsof er een auditie voor de Jostiband gaande is, maar effectief weet Eddie Stevens de nummers van Zero 7 te begeleiden van minimale intro’s naar eclectische climaxen.
Zero 7 live blijkt meer te zijn dan een publieke weergave van de eigen discografie. Typerend is de minutenlange climax die ‘The Garden’ meekrijgt, waarbij alle aanwezige instrumenten de ruimte krijgen om elke mogelijke toevoeging bij te dragen. Daarnaast heeft de band het voordeel te beschikken over een breed repertoire, zodat de set constant wisselt tussen rustig en akoestisch (‘The Pageant Of The Bizarre’), dansbaar en opzwepend (‘Throw It All Away’) en luistervriendelijk en elektronisch (‘Seeing Things’).
Na iets meer dan een uur komt de band nog terug voor een toegift waarin Sia Furler centraal staat. Zero 7 start met een uitgesponnen versie van Furlers ‘Breathe Me’, terwijl afsluiter ‘Distractions’ door vele bewonderende bezoeksters wordt meegemompeld met de zangeres.
Erg aangenaam aan het optreden van bovenstaande artiesten, aangevuld met drummer Tom Skinner, bassist Rob Mullarkey en gitarist Dedi Madden, is het constante speelplezier dat er uitgestraald wordt. Knipogen en andere non-verbale signalen worden tussen de nummers door stiekem onderling uitgewisseld, toetsen en elektronica worden tijdens het spelen probleemloos uitgewisseld tussen Binns, Hardaker en Stevens, en zelfs backstage kan Sia Furler het niet laten mee te zingen en te dansen. Dat, in combinatie met een publiek dat laaiend enthousiast is en hun helden minutenlang beloont met applaus en geschreeuw, belooft veel goeds voor fans in de andere landen die Zero 7 de komende maanden gaat aandoen.
http://www.kindamuzik.net/live/zero-7/zero-7/13342/
Meer Zero 7 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/zero-7
Deel dit artikel: