Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Gedurfd, dat was het rockoperadebuut van Aafke Romeijn. Stella Must Die is een plaat waarop ze meedogenloos afrekent met een oude liefde. Klaar en afgesloten, zou je dan denken. Maar nee, Romeijn behield inspiratie. Ook omdat Stella in het echt natuurlijk wel bleef leven. Omdat de uiterst gecompliceerde zaak-Stella volgens haar een terugblik verdiende. En omdat ze, toen ze in februari boven op een bergtop stond en in haar hoofd 'Stella XXX' schreef, wist dat het definitieve afscheid daar was. Als een rituele begrafenis.
En dus wordt de luisteraar getrakteerd op een extra rondje Stella's op deze vier nummers tellende ep van de Utrechtse. Liedjes die Romeijn te goed vond om te laten liggen. Opnieuw zijn de nummers vooral pianogeoriënteerd, maar ditmaal ademen ze in meerderheid de frisheid van de opluchting. Al bewijst het ook wel de impact die de complexe relatie gehad moet hebben op de menselijke psyche. De spagaat tussen liefde en haat. En de bijbehorende moeite met loslaten.
De bries van opluchting die door de drie eerste nummers gaat is mede tot stand gekomen dankzij een aantal dierbaren. Haar zus, vrienden en zelfs een aantal leerlingen van de middelbare school waarop ze doceert. Naar eigen zeggen viert ze daarmee - en met de arrangementen die zij verzorgen - ook de aanwezigheid van getalenteerde mensen om haar heen. Maar toch keert in het afsluitende en afrekenende 'Stella XXX' weer die weemoed en de melancholie terug. Als een nabrandertje. Het is de tragiek en pathetiek die onvermijdelijk lijkt te zijn als de naam van Stella valt. Voor de allerlaatste keer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/aafke-romeijn/stella-the-cold-case-ep/23141/
Meer Aafke Romeijn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aafke-romeijn
Deel dit artikel: