Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Abigail Washburn heeft een zwak voor China. Ze studeerde er Chinees en werd verliefd op China en de Chinezen. Maar ze is ook een bluegrass-muzikante. Op Song of the Traveling Daughter combineert ze deze twee aspecten.
De cd opent met een aantal redelijk traditionele bluegrassnummers als ‘Rockabye Dixie’ en ‘Coffee Cold’, waarin Washburn vooral laat horen dat ze een uitstekende banjospeler is. Het is goed gedaan, maar we hebben dit soort bluegrass natuurlijk vaker gehoord. In het instrumentale ‘Backstep Cindy/Purple Bamboo’ komen door het gebruik van de ehru, een Chinees snaarinstrument, de eerste Chinese invloeden tevoorschijn.
Echt bijzonder wordt het op de twee door Washburn geschreven en in het Chinees gezongen nummers ‘The Lost Lamb’ en ‘Song of the Traveling Daughter’. Je moet het maar durven om dergelijke nummers op een bluegrassplaat te zetten. En het werkt hier erg goed. Vooral in het titelnummer gaan bluegrass en het Chinese geluid volledig in elkaar op. En de overgang van ‘The Lost Lamb’ naar de bluestraditional ‘Nobody’s Fault But Mine’ is bijna niet merkbaar. Opvallend mooi is ook het a capella gezongen ‘Single Drop of Honey’, waarin de gospelachtergrond van Washburn doorklinkt. In ‘Eve Stole the Apple’ laat ze weer haar eigen kijk op het bijbelverhaal horen.
Washburn treedt nu ook op in China en een aantal van haar songs zijn zelfs te horen geweest in Chinese tv-series. Je mag haar experiment dus geslaagd noemen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/abigail-washburn/song-of-the-traveling-daughter/12125/
Meer Abigail Washburn op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/abigail-washburn
Deel dit artikel: