Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Goed en slecht nieuws. Het Japanse meidenduo Afrirampo heeft zowat zijn beste album afgeleverd met deze dubbele We Are Uchu No Ko. Spijtig dus dat ze er blijkbaar al in juni een punt achter gezet hebben. De exacte reden voor die split is moeilijk te achterhalen, want hun website heeft het in gebroken Engels over "hoe ze allebei hun eigen planeet moeten schoonmaken". En ook: "We are so exciting for new our future!"
Maar vrees niet, want verder zeggen ze ook dat "If our mother of monster say "Play! Play! Together!" then we will play!" De echte Japankenner weet dan genoeg; deze band houdt/hield er wel van om absurd en een beetje scheefgedraaid bezig te zijn. Ze maken rock, maar dan uitvergroot tot Godzillaformaat en verpakt in letterlijk schreeuwerige kleuren.
De twee steevast in het rood gehulde dames werkten al samen met Acid Mothers Temple, met wier psychedelische hardrock ze best wel wat gemeen hebben. Maar ook van een potje noise zijn ze niet vies. Of van vrolijk springerige technicolorpop. Of alles samen. De harmonieuze samenzang en bokkensprongen van bijvoorbeeld eX-Girl zijn ook een referentie, maar dan agressiever.
Op vorige albums leverde dat al eens iets te nerveuze of juist te hermetische toestanden op. Deze plaat is echter lekker gebald (ondanks de lengte van de nummers) en levendig. De stemmingswissels - 'Sore Ga Afrirampo' klinkt beurtelings droog, fruitig en manisch - houden de vaart er goed in. Toch kent het album een soort opbouw, met eerst het vinnigere werk, om dan via stevigere rockepisodes naar een 'relatief' rustig einde te manoeuvreren. Uiteraard mondt disc 1 alsnog uit in een heerlijk neurotische bende.
Disc twee is eigenlijk al bijna solowerk, omdat ze allebei apart een song schrijven die aanwijst waar hun voorkeuren liggen en waarom ze zo nodig moesten splitten. Oni's 'Sunwave Dance' is een uitgesponnen Velvet Undergroundgroove, die naar orgastische hoogtes muteert en door mistige dalen meandert. Pika's 'Hoshi No Uta' bestaat daarentegen uit vijf delen die eerst aarzelen om dan open te barsten in hysterisch geraas dat terug gaat liggen om uit te monden in episch gedoe.
Laat die reünie nu een aanvang nemen; moeder monster heeft gesproken.
http://www.kindamuzik.net/recensie/afrirampo/we-are-uchu-no-ko/21092/
Meer Afrirampo op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/afrirampo
Deel dit artikel: