Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen Alison Krauss op veertienjarige leeftijd voor het rootslabel Rounder Records tekende, had niemand kunnen voorzien dat het jonge viooltalent zou uitgroeien tot een absolute diva en zangeres van wereldklasse.
Sinds het verschijnen van haar eerste album Too Late To Cry in 1987 verkocht Krauss maar liefst twaalf miljoen albums en won ze zesentwintig Grammy Awards. Ze werd een veelgevraagd zangeres en werkte met alles en iedereen samen; van James Taylor tot Sting en van Dolly Parton tot Robert Plant met wie ze in 2007 het met maar liefst zes Grammy's onderscheide Raising Sand uitbracht.
Een Alison Krauss and Union Stationalbum is vooral een groepsaangelegenheid. Het draait duidelijk ook om Union Station, de band bestaande uit Barry Bales, Ron Block, Jerry Douglas en gitarist Dan Tyminski die steevast een aantal nummers de gelegenheid krijgt om zijn vocale capaciteiten te tonen. Ditmaal onder andere in Peter Rowans 'Dust Bowl Children'. Hoe geweldig gemusiceerd ook, het is toch uiteindelijk Krauss' adembenemende loepzuivere stemgeluid dat schittert op de zorgvuldig geselecteerde liedjes.
Vooral de Richard Thompsoncover 'Dimming of the Day', afsluiter en Jackson Brownecover 'My Opening Farewell' en het mede door broer Viktor Krauss geschreven 'Lie Awake' vallen op. Ook huisschrijver Robert Lee Castleman ontbreekt niet en tekende voor het titelnummer.
Hoewel niet erg spannend of vernieuwend, de kwaliteit blijft onbetwist. Paper Airplane is gewoon weer een topalbum dat aansluit in de rij albums van de groep die er in de loop der jaren eigenhandig in is geslaagd het gat te dichten tussen het toch wat stoffige en oubollige bluegrassgenre en de hedendaagse populaire muziek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/alison-krauss-and-union-station/paper-airplane/21469/
Meer Alison Krauss and Union Station op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alison-krauss-and-union-station
Deel dit artikel: