Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Postcorebands in het verlengde van Neurosis en Isis schieten zowel in Amerika als in Europa als paddenstoelen uit de grond. Het genre begint zich, gesteund door een tweede generatie bands, na jaren aan een groter publiek op te dringen. Cult Of Luna heeft zich opgeworpen als belangrijkste Europese exponent en wordt langzaam maar zeker vergezeld door onder andere Amen Ra, een band die zich vanuit de Belgische luwte in de kijker aan het spelen is.
Niet voor niets is Amen Ra vernoemd naar een Egyptische oppergod. De band gaat, weliswaar verstokt van elke geloofsboodschap, bijna religieus te werk. De devotie die Amen Ra op het podium laat zien, overtuigde reeds vele concertgangers in het undergroundcircuit. Pogingen om het geluid van Amen Ra in de studio te vangen slaagden niet voor de volle honderd procent. Maar nu is er Mass III, waarop de smerigheid van Amen Ra in al zijn facetten tot uiting komt. Mijn boxen vormen de bron van een denderende modderstroom die woest door de kamer klotst zonder buiten de oevers van het frequentiebereik te treden.
Zes uitgesponnen nummers, allen voorzien van de nodige rusteilandjes, doen in drie kwartier traag en trefzeker hun werk. Het rituele natuurgeweld is goed afgekeken van Isis in zijn begindagen, maar daarom niet minder goed.
http://www.kindamuzik.net/recensie/amen-ra/mass-iii/12251/
Meer Amen Ra op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/amen-ra
Deel dit artikel: