Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Hè, wat lekker, een nieuwe plaat van Arid met wat meer gitaarkracht! De Vlamingen brachten in 2008 met All Things Come in Waves een album uit dat vooral uitblonk in subtiele, relatief rustige nummers. Met als altijd hun grote kracht: de akelig heldere vocalen van zanger Jasper Steverlinck.
Die weet ook nu weer glorieus boven de met meer bombast geladen arrangementen uit te komen. Als er één ding direct opvalt aan Under the Cold Street Lights, dan is het wel dat deze in alles grootser opgezet is dan de voorganger. Vol energie, tempowisselingen en de drang naar voren. Dit album heeft vooral de neiging aan te haken bij dingen die bands als U2, Coldplay en Snow Patrol de laatste jaren deden: het maken van rockmuziek met stadionneigingen.
Echter, ondanks het meer rockende karakter van deze plaat blijft Under the Cold Street Lights tamelijk braaf klinken. Dat komt waarschijnlijk vooral door de perfect geoliede vocalen. Soms verlang je bijna naar een brute schreeuw, een woeste grom of een Eddie Vedderachtige uithaal. Maar die doorrooktheid en in whisky gedrenkte rauwheid zitten niet echt in het spectrum van Steverlinck en zijn mannen. Zij zijn toch vooral meesters van de gepolijste, vloeiende popliedjes. Ideale schoonzonen van de poprock eigenlijk.
Overigens is Under the Cold Street Lights zeker geen beroerde plaat. Daarvoor schrijft Arid eenvoudigweg te goede nummers (op een enkele zwakkere broeder na). Sterker nog, waarschijnlijk is deze laatstgeborene de meest afwisselende en avontuurlijke plaat uit het oeuvre tot dusver. Ondanks dat het muzikaal als een klokje klinkt, blijf je toch af en toe het verlangen houden naar nét iets meer kloten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/arid/under-the-cold-street-lights/19884/
Meer Arid op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arid
Deel dit artikel: